Dear Blog,
Ang kwento ko ngayon ay nagrerevolve sa nalalaapit na mock exam na gagawin sa school namin.. Ang mock exam na ito ay kailangan i-take nang mga estudyante na malapit na ang graduation at hindi ka makakagraduate hanggang hindi ito napapapasa. Ang passing percentage nang exam na ito ay napakababa, kaya sure fail ang results sa mga hindi taos puso ang pagaaral.. Kaya ang tendency ay nagkakaroon sila nang mga nth take.
Ang situation ko ay ganto, malapit na akong grumaduate.. Thus, nagtatake ako nang mock exam review subject at kailangan magtake nang mock exam sa dulo nang term. Hindi ako tulad nang iba, na last term na sa aming school. Meron pa akong isang term na natitira thus, kapag napasa ko yung mock exam, hindi pa ako mamarcha agad.. Ang mga last term na sa school namin ay sure ball pressured na ipasa yung mock exam kasi nga para marcha na sa sususnod.. WALANG PROBLEMA AT GOODBYE SCHOOL NA... Dahil sa hindi pa naman ako gragraduate agad, hindi ako pressured at tinatak ko sa isip ko na itatake ko yung mock eam for the experience, para makita ko yung mga kalakaran sa exam at kung ano yung mga lalabas sa exam... Kahit saang angulo mong tingnan, TAKING FOR GRANTED tong ginagawa ko... AT AMINADO AKO DUN... Syempre, may mga dahilan ako kung bakit pero ang point ko, ang mga dahilang ko ay sapat para sabihin na hindi ko kailangan seryohin muna ang mock exam...
Pero P@tangin@, kapag nakikipagusap ako sa ibang tao.. Panay ang sabi sa akin na SAYANG... Bakit ganon daw ang pagiisip ko? Sayang ang opportunity.. Sayang ang chance.. Ang iba sabi pa ay, dapat seryosohan na para pag nakapasa, OK na... wala nang problema... Trtry kong mag-explain pero ang usapan namin ay madodominate nang "sayang" na usapan...
OO, ganon talaga... PERO P@TANGIN@ NAMAN!!! MAGKAIBA TAYO... MAY DISKARTE KA, MAY DISKARTE AKO!!! HELLO!!!
Tama ang mga argument nang mga taong ganon.. Pero ang akin lang, hindi ko naman gagawin yung "Taking for granted" kung wala akong dahilan eh... Lahat tayo sa mundo ay may kanya kanyang circumstances.. Hindi lahat nang tao ay pare-parehas nang pinagdadaanan.. Nagkataon lang na ang daan na pinili ko ay what is good for me and for my business... Sabi ko sa sarili ko na ayaw ko pang mahirapan kasi hindi pa naman nalalapit ang graduation march ko eh... Thus, nagaaral ako pero hindi seryoso... MGA GANONG ARGUMENT BA...
Ang masasabi ko lang sa mga taong nagsasabi sa akin nang "SAYANG"... SAYANG NGA... ganon talaga eh... sayang naman talaga.. Parang sinasabi nila na edi sana kung ayaw mong magseryoso at mahirapan, edi hindi mo muna ti-nake yung Mock Exam Review Class nang sa ganon hindi ka pa magtatake nang Mock Exam sa dulo... GUYS, OO TAMA KAYO PERO ISANG MALAKING MIDDLE FINGER SA INYONG LAHAT...
ISANG MALAKING MIDDLE FINGER SA INYONG LAHAT SA PAKIKIALAM SA AKING GAME PLAN... May kanya-kanya tayong game plan... At yung akin, ginagawa ko lang...
To be fair naman sa mga kalaban ko... Tama kayo... No doubt.. Dapat ngang wag sayangin ang mga opportunities na dumarating sa buhay kasi baka hindi na ulit dumating yan... Ganon yung point niyo nakuha ko na... Pero, buhay ko to... Alam ko ang aking sarili... Alam ko ang aking kakayahan... Kaya ko naformuate ang plano ko which is, I am going to repeat my statement, good for me and good for my business..
Kaya ang Moral Lesson nang post na ito ay... KANYA KANYANG DISKARTE LANG YAN... Sa mga magtatake nang Mock Exam, good luck.. Pero kung nagkataon na bumagsak kayo sa kabila nang efforts niyo, ok lang yan... may pagkakataon pa rin... At least ako hindi stressed!!!! HAHAHAHAHA
Yun Lang,
LigthningSnow :)
Thursday, September 25, 2014
Thursday, August 7, 2014
Dear Blog: TAG SOMEONE THAT YOU WERE CLOSE BEFORE
Dear Blog,
Habang nag-FFB surfing, may nakita akong post na nagsasabing ganto..
"TAG SOMEONE THAT YOU WERE CLOSE WITH BEFORE"
Ganon... And parang may naalala akong tao na sakto sa description na ito... Though syempre hindi ko siya ti-nag pero habang nakita ko ang post na to, sinapian ako nang sudden loneliness.. Kasi naalala ko na close kami dati, pero ngayon hindi na... Hindi naman kami magkagalit or what.. basta bumaba lang yung level of friendship.. Babae yung kaklase ko na yun.. At syempre rare ang magkaroon nang babaeng ka-close..
Yung Kaklase ko kasing yun, close ko talaga dati.. Syempre ang pinaka-best way para maging ka-close mo yung isang tao is yung lagi mo siyang kasama.. Eh, nagkataon na kasama ko siya sa dalawang terms sa pinapasakan king school.. Tapos, dahil ang sistema sa school namin ay hindi uso yung permanent friendship ang allegiances, dumating ang point na hindi na kaming magkaklase.. And then, it happened..
Syempre, ang tendency noon ay moving on... Nakahanap siya nang friendship circle, meron din akong nahanap din.. Pero nagkakakita naman kami sa hallways, sa club activity, sa extra curricular activities or what.. Hindi naman talagang hindi nagkakitaan.. Tapos dumating ang point na maging magkaklase ulit kami sa isang subject na kailangan tapusin in three terms.. naging magka-group kami, which means for the next three terms, magkasama kami... Noong nagkaroon na nang group meetings and sessions.. parang nawala yung friendship level noong magkasama kami.. Syempre, understandable naman yun.. At syempre understandable din na mas close siya sa mga naging kasama niya for the past terms..
Pero ang masaklap dun is yung, may isa akong katropa na naging ka-close niya sa ngayon... Yung tipong parang "may patutunguhan na close", though hindi ko na problema yun.. Pag magkasama sila, para silang may sariling mundo.. Hindi ko naman talaga proproblemahin yun kasi buhay nila yun pero ang akin lang, pagka magkasama kami sa mga groups namin nag-deteriorate talaga.. Parang laging professional yung feels. Syempre from my point of view lang yun.. Ang point ko lang is nakakatampo lang nang konti.. Kahit konti man yung level na yun, nakakatampo pa rin..
Kahit sabihin natin na nagmumuka akong tanga dahil ganon yung line of thought ko.. Wala lang, just saying lang naman..
Pero, kung iisipin mo no, parang ang liit lang nang problema pero ang laki nang impact... Close kayo dati tapos makikita mo na grabe silang kaclose nang iba, tapos pagdating ulit sayo parang casual na lang... That's BURNING BRIDGES... tama ba?
Hanggang dito na lang, para kasi talagang tanga din pagka-eexpand ko yung argument na ito..
Yun Lang,
LightningSnow :)
Habang nag-FFB surfing, may nakita akong post na nagsasabing ganto..
"TAG SOMEONE THAT YOU WERE CLOSE WITH BEFORE"
Ganon... And parang may naalala akong tao na sakto sa description na ito... Though syempre hindi ko siya ti-nag pero habang nakita ko ang post na to, sinapian ako nang sudden loneliness.. Kasi naalala ko na close kami dati, pero ngayon hindi na... Hindi naman kami magkagalit or what.. basta bumaba lang yung level of friendship.. Babae yung kaklase ko na yun.. At syempre rare ang magkaroon nang babaeng ka-close..
Yung Kaklase ko kasing yun, close ko talaga dati.. Syempre ang pinaka-best way para maging ka-close mo yung isang tao is yung lagi mo siyang kasama.. Eh, nagkataon na kasama ko siya sa dalawang terms sa pinapasakan king school.. Tapos, dahil ang sistema sa school namin ay hindi uso yung permanent friendship ang allegiances, dumating ang point na hindi na kaming magkaklase.. And then, it happened..
Syempre, ang tendency noon ay moving on... Nakahanap siya nang friendship circle, meron din akong nahanap din.. Pero nagkakakita naman kami sa hallways, sa club activity, sa extra curricular activities or what.. Hindi naman talagang hindi nagkakitaan.. Tapos dumating ang point na maging magkaklase ulit kami sa isang subject na kailangan tapusin in three terms.. naging magka-group kami, which means for the next three terms, magkasama kami... Noong nagkaroon na nang group meetings and sessions.. parang nawala yung friendship level noong magkasama kami.. Syempre, understandable naman yun.. At syempre understandable din na mas close siya sa mga naging kasama niya for the past terms..
Pero ang masaklap dun is yung, may isa akong katropa na naging ka-close niya sa ngayon... Yung tipong parang "may patutunguhan na close", though hindi ko na problema yun.. Pag magkasama sila, para silang may sariling mundo.. Hindi ko naman talaga proproblemahin yun kasi buhay nila yun pero ang akin lang, pagka magkasama kami sa mga groups namin nag-deteriorate talaga.. Parang laging professional yung feels. Syempre from my point of view lang yun.. Ang point ko lang is nakakatampo lang nang konti.. Kahit konti man yung level na yun, nakakatampo pa rin..
Kahit sabihin natin na nagmumuka akong tanga dahil ganon yung line of thought ko.. Wala lang, just saying lang naman..
Pero, kung iisipin mo no, parang ang liit lang nang problema pero ang laki nang impact... Close kayo dati tapos makikita mo na grabe silang kaclose nang iba, tapos pagdating ulit sayo parang casual na lang... That's BURNING BRIDGES... tama ba?
Hanggang dito na lang, para kasi talagang tanga din pagka-eexpand ko yung argument na ito..
Yun Lang,
LightningSnow :)
Saturday, July 12, 2014
Dear Blog: Ito na naman tayo sa DUWAGERS mode
Dear Blog,
Nandito na naman ako sa phase na kung saan magiging duwag ka sa isang babaeng na-label mong "crush". Yung tipong hindi naman "crush" ang register niya sa utak mo tapos magiging "crush" na ngayon thus, magbabago ang algorithm nang utak mo at magsisimulang magbago ang perception mo.. Parang ROBOT lang diba?
Eh.... wala eh!! Nakakainis pero ito yung personality ko.. Ewan ko ba kung bakit... pero ganon na nga.. nagiging duwag ako sa "crush" ko.. Ilang beses ko nang pinlano na ichat siya sa FB or itxt pero sa tuwing nagkakaroon nang success ang mga mission na ito, nawawalan naman ako nang mga sasabihin.. Hindi naman talaga ako ganito pero that happens...
THAT FEELS..
Pero ang good thing lang dito, hindi siya yung katulad dati na talagang bitter na bitter ako sa sarili ko kasi wala akong magawa.. Yan ang naibibigay nang experience... HAHAHAHAHA.. Dati ang sakit sa puso, pero ok na.. THAT'S THE GOOD THING.. I'M DAMN PROUD OF IT..
Wala lang... sinasabi ko lang ang mga to para magkaroon nang bagong post sa blogsite na ito.. Matagal na rin kasi since yung last post ko eh.. siguro dahil hindi ako BITTER katulad nang dati pero hindi ibig sabihin noon na pang bitter lang ang mga post na nandito sa site na ito.. Isa lang itong return post..
Sige yun lang,
LightningSnow :)
Nandito na naman ako sa phase na kung saan magiging duwag ka sa isang babaeng na-label mong "crush". Yung tipong hindi naman "crush" ang register niya sa utak mo tapos magiging "crush" na ngayon thus, magbabago ang algorithm nang utak mo at magsisimulang magbago ang perception mo.. Parang ROBOT lang diba?
Eh.... wala eh!! Nakakainis pero ito yung personality ko.. Ewan ko ba kung bakit... pero ganon na nga.. nagiging duwag ako sa "crush" ko.. Ilang beses ko nang pinlano na ichat siya sa FB or itxt pero sa tuwing nagkakaroon nang success ang mga mission na ito, nawawalan naman ako nang mga sasabihin.. Hindi naman talaga ako ganito pero that happens...
THAT FEELS..
Pero ang good thing lang dito, hindi siya yung katulad dati na talagang bitter na bitter ako sa sarili ko kasi wala akong magawa.. Yan ang naibibigay nang experience... HAHAHAHAHA.. Dati ang sakit sa puso, pero ok na.. THAT'S THE GOOD THING.. I'M DAMN PROUD OF IT..
Wala lang... sinasabi ko lang ang mga to para magkaroon nang bagong post sa blogsite na ito.. Matagal na rin kasi since yung last post ko eh.. siguro dahil hindi ako BITTER katulad nang dati pero hindi ibig sabihin noon na pang bitter lang ang mga post na nandito sa site na ito.. Isa lang itong return post..
Sige yun lang,
LightningSnow :)
Thursday, May 15, 2014
Dear Blog: What's wrong with being ang OTAKU
Dear Blog,
This past few days natapos ko ang anime na Outbreak Company..
From the Pilot Episode, there is this scene in which the protagonist was rejected by his childhood friend because of the fact that he is an OTAKU... After that, scene the protagonist woke up and shouted "WHAT'S WRONG WITH BEING AN OTAKU!!!!"
Tapusin natin ang English part... Balik tayo sa tanong.. "What's wrong with being ang OTAKU?" Nakarelate ako dito kasi a year ago may similar situation akong naranasan..
A year ago, in love ako sa isang kolehiyala.. (Parang kanta lang) Tapos nagkaroon ako nang instagram account.. Since kasama talaga sa rituals nang social media ang #TBT or throwbackthursday, nag-participate ako.. Out of sometimes malakas na trip na personality, nilagay ko ang picture ko nang highschool na naka-cosplay nang isang sikat na anime character.. Naka-synch ang post sa FB kaya kita nang mga friends ko, at maraming natuwa, nag-like at nagcomment.. Nakakatuwa nga naman, kasi ang pagkakakilala sa akin sa school ay hindi ganon and yet may ganon pala akong background..
Balik tayo dun sa sinasabi kong situation, yung sinasabi kong babae, talagang failure na yung conquest ko dun.. Matagal na akong naka-move on kaya no bitterness included, nagrereflect lang.. Since na fail na yung conquest ko, nagtatanong ako sa mga informant ko kung bakit nauwi sa ganon ang lahat.. At sabi nang informant ko, na-inpluwensyahan yung babae nang mga kaibigan niya na wag akong seryosohin kasi daw isa akong "weirdo".. Inuulit ko, "WEIRDO" at bakit? DAHIL DUN SA COSPLAY POST
"Otaku is a Japanese term for people with obsessive interests, commonly the anime and manga fandom."
At dahil diyan parang pede mo ring sabihin na ang weird nang cosplay na ginawa ko.. Parang ganon.. Kahit sabihin mo o sabihin nang iba na ako lang ang nagsasabi nun.. pede rin mo ring sabihin na yung sinabing kong point ay legit... Minsan kasi may negative effect ang OTAKU, depende sa mga taong nag-viview dito.. Kaya yun.. Dun papasok ang "WHAT'S WRONG WITH BEING AN OTAKU?"
Wala eh... Na-labelan nang "Weird" tapos natapos na rin ang conquest na yun, super tagal na.. Syempre, maraming factors naman kung bakit failure ang conquest pero ang kwentong to ay isa sa mga point...
So, what's the moral lesson?
1) Respect OTAKU... Respect will lead to respect in return... Do unto others what you want other do unto you.. May mga hindi pa nakaka-appreciate nito, they need to be enlightened.. hehehe
2) Be proud of being an OTAKU.. Ask Me and I will answer, I am d*mn f*cking proud
3) Kung OTAKU ka at kung gusto mo nang masayang buhay, choose ang OTAKU partner para happy ever after..
Kapag nagawa mo yun, you will no longer reflect on the question of "WHAT'S WRONG WITH BEING ANG OTAKU"
I hope it will bring some point and sense to the readers as well as me..
I repeat... There is no bitterness here,, just a reflection of past events
Yun lang,
LightningSnow :)
This past few days natapos ko ang anime na Outbreak Company..
From the Pilot Episode, there is this scene in which the protagonist was rejected by his childhood friend because of the fact that he is an OTAKU... After that, scene the protagonist woke up and shouted "WHAT'S WRONG WITH BEING AN OTAKU!!!!"
Tapusin natin ang English part... Balik tayo sa tanong.. "What's wrong with being ang OTAKU?" Nakarelate ako dito kasi a year ago may similar situation akong naranasan..
A year ago, in love ako sa isang kolehiyala.. (Parang kanta lang) Tapos nagkaroon ako nang instagram account.. Since kasama talaga sa rituals nang social media ang #TBT or throwbackthursday, nag-participate ako.. Out of sometimes malakas na trip na personality, nilagay ko ang picture ko nang highschool na naka-cosplay nang isang sikat na anime character.. Naka-synch ang post sa FB kaya kita nang mga friends ko, at maraming natuwa, nag-like at nagcomment.. Nakakatuwa nga naman, kasi ang pagkakakilala sa akin sa school ay hindi ganon and yet may ganon pala akong background..
Balik tayo dun sa sinasabi kong situation, yung sinasabi kong babae, talagang failure na yung conquest ko dun.. Matagal na akong naka-move on kaya no bitterness included, nagrereflect lang.. Since na fail na yung conquest ko, nagtatanong ako sa mga informant ko kung bakit nauwi sa ganon ang lahat.. At sabi nang informant ko, na-inpluwensyahan yung babae nang mga kaibigan niya na wag akong seryosohin kasi daw isa akong "weirdo".. Inuulit ko, "WEIRDO" at bakit? DAHIL DUN SA COSPLAY POST
"Otaku is a Japanese term for people with obsessive interests, commonly the anime and manga fandom."
At dahil diyan parang pede mo ring sabihin na ang weird nang cosplay na ginawa ko.. Parang ganon.. Kahit sabihin mo o sabihin nang iba na ako lang ang nagsasabi nun.. pede rin mo ring sabihin na yung sinabing kong point ay legit... Minsan kasi may negative effect ang OTAKU, depende sa mga taong nag-viview dito.. Kaya yun.. Dun papasok ang "WHAT'S WRONG WITH BEING AN OTAKU?"
Wala eh... Na-labelan nang "Weird" tapos natapos na rin ang conquest na yun, super tagal na.. Syempre, maraming factors naman kung bakit failure ang conquest pero ang kwentong to ay isa sa mga point...
So, what's the moral lesson?
1) Respect OTAKU... Respect will lead to respect in return... Do unto others what you want other do unto you.. May mga hindi pa nakaka-appreciate nito, they need to be enlightened.. hehehe
2) Be proud of being an OTAKU.. Ask Me and I will answer, I am d*mn f*cking proud
3) Kung OTAKU ka at kung gusto mo nang masayang buhay, choose ang OTAKU partner para happy ever after..
Kapag nagawa mo yun, you will no longer reflect on the question of "WHAT'S WRONG WITH BEING ANG OTAKU"
I hope it will bring some point and sense to the readers as well as me..
I repeat... There is no bitterness here,, just a reflection of past events
Yun lang,
LightningSnow :)
Dear Blog: Lakas nang mukha at TRIP lang
Dear Blog,
Sa mga panahon ngayon, natuto na akong mag-adjust sa environment nang school na aking pinapasukan.. Natutunan ko na para mabawasan ang pagka-anonymous mo, gawa-gawa din nang mga moments na magpapa-increase nang iyong noteriety.. At isa yung sa mga pinagkakaabalahan ko..
Hindi ito criminally inclined na noteriety.. Kundi mga "not-so-good" na "not-so-bad" actions na nagpapaincrease nang noteriety... Katulad na lang nang mga pagpapicture sa mga bagay-bagay.. Minsan legendary scene, minsan legendary moment o best, legendary girl.. Parang ganon.. ang bottom line, masasabi kong may mga pagka-imbanescence ang level nang mga nagagawa kong bagay na ilalagay ko sa filter na "trip"..
One time, napapunta ako sa isang cosplay convention.. Tapos, meron dun mga cosplayers.. malamang.. At 50 percent nang mga cosplayers ay babae.. malamang... At syempre, dahil malakas ang "trip" ko, panay ang pa-picture sa mga beautiful cosplayers.. Ganon talaga eh... Kailangan niyan sa buhay.. At dahil sa kahit anong angulo mong tingnan legal yung papicture, nilulubos-lubos namin... Ang masaya diyan, kahit hindi mga cosplayers nagpapapicture kami.. Walanghiya mga PAL!!!
In short, kapag malakas ang mukha mo, malakas rin ang trip mo.. Kapag malakas ang trip mo, maraming kang bagay na magagawa, kahit yung mga hindi mo masyadong nagagawa.. Yung mga pedeng sabhin na "out of character".. Parang ganon..
Nagbibigay lang ako nang sharing sa life lesson na natutunan ko... Important na, medyo malakas rin ang trip mo paminsan-minsan.. kasi once in your life, kailangan mo nang mga experience na hindi magpapanatili sa'yo sa "loser" level.. Kailangan rin nang mga moment of triumphs.. ECHOS!!!!
Kaya ganon na nga mga tropa... MINSAN KAPALAN ANG MUKHA PARA MAGING MALAKAS ANG LOOB... Simple as one, two, three... Ang importante dun, pagkatapos nang mga ganong pagkakataon, hayaan mo ang mga kasama mo ang mag-kwento nang moment of truimph mo.. Wag kang magbubuhat nang sariling bangko, para masarap sa pakiramdam.. Kung sobrang epic nang nagawa, be humble all the time.. Baka bawiin ang blessings.. Whehehehehe...\
Yun lang,
LightningSnow :)
Sa mga panahon ngayon, natuto na akong mag-adjust sa environment nang school na aking pinapasukan.. Natutunan ko na para mabawasan ang pagka-anonymous mo, gawa-gawa din nang mga moments na magpapa-increase nang iyong noteriety.. At isa yung sa mga pinagkakaabalahan ko..
Hindi ito criminally inclined na noteriety.. Kundi mga "not-so-good" na "not-so-bad" actions na nagpapaincrease nang noteriety... Katulad na lang nang mga pagpapicture sa mga bagay-bagay.. Minsan legendary scene, minsan legendary moment o best, legendary girl.. Parang ganon.. ang bottom line, masasabi kong may mga pagka-imbanescence ang level nang mga nagagawa kong bagay na ilalagay ko sa filter na "trip"..
One time, napapunta ako sa isang cosplay convention.. Tapos, meron dun mga cosplayers.. malamang.. At 50 percent nang mga cosplayers ay babae.. malamang... At syempre, dahil malakas ang "trip" ko, panay ang pa-picture sa mga beautiful cosplayers.. Ganon talaga eh... Kailangan niyan sa buhay.. At dahil sa kahit anong angulo mong tingnan legal yung papicture, nilulubos-lubos namin... Ang masaya diyan, kahit hindi mga cosplayers nagpapapicture kami.. Walanghiya mga PAL!!!
In short, kapag malakas ang mukha mo, malakas rin ang trip mo.. Kapag malakas ang trip mo, maraming kang bagay na magagawa, kahit yung mga hindi mo masyadong nagagawa.. Yung mga pedeng sabhin na "out of character".. Parang ganon..
Nagbibigay lang ako nang sharing sa life lesson na natutunan ko... Important na, medyo malakas rin ang trip mo paminsan-minsan.. kasi once in your life, kailangan mo nang mga experience na hindi magpapanatili sa'yo sa "loser" level.. Kailangan rin nang mga moment of triumphs.. ECHOS!!!!
Kaya ganon na nga mga tropa... MINSAN KAPALAN ANG MUKHA PARA MAGING MALAKAS ANG LOOB... Simple as one, two, three... Ang importante dun, pagkatapos nang mga ganong pagkakataon, hayaan mo ang mga kasama mo ang mag-kwento nang moment of truimph mo.. Wag kang magbubuhat nang sariling bangko, para masarap sa pakiramdam.. Kung sobrang epic nang nagawa, be humble all the time.. Baka bawiin ang blessings.. Whehehehehe...\
Yun lang,
LightningSnow :)
Sunday, March 30, 2014
Dear Blog: Socially Awkward Problems
Dear Blog,
I am a little bit kind of a socially awkward person.. Socially Awkward... Well, ang pagkaka-intindi ko ay ito yung tipo nang problema na kung saan may problemang sa pakikipag-interact sa ibang tao.. Yung tipong, ilang sa communications.. Pwede siguro dahil siya ay nahihiya.. Pero sa tingin ko ganon ang primary reason.. Nahihiya makipag-communicate kasi hindi alam ang sasabihin or dahil baka rin natatakot ma-reject..
Katulad nga nang sinasabi ko kanina.. May pagka-socially awkward akong type nang tao.. Minsan nahihirapan akong makipag-communicate sa ibang tao, especially girls.. Madali lang sana makipag-communicate pag alam mo na ang sasabihin mo o alam mo na yung point nang usapan niyo.. Pero mahirap kung ang usapan ay on the spot.. yung wala kang script or wala kang planong flow nang conversation.. Syempre, kailangan mong mag-improvise.. Pero minsan, too much improvisation can cause multiple problems.. Minsan hindi maganda ang maiisip mong flow nang usapan, minsan naman maganda.. Depende yung sa response nang taong kasuap mo.. Napapansin ko yung mga ganitong flow kapag nakikipag-usap ko nang hindi direct, such as txts and FB chat.. Ma-se-sense mo yung boring/uninterested response mula sa kabilang party..
Pagkaganon.. GGhan.. Ganon ang dahilan kung bakit ako unti-unting nagkakaroon nang socially awkward problems.. Minsan naglalakas loob akong makipag-communicate nang walang planong sabihin or flow of conversation.. Kasi sinasabi ko sa sarili ko na, bakit kailangan kong gumawa nang script? Just act natural, and all will follow.. Eh, hindi maganda ang response.. Pangit.. Worse, seenzoned.. No reply.. BS yun dre!!
Sa aking opinion.. Nagiging socially awkward ang isang tao kapag hindi niya naprapractice ang skills niya sa communication.. Pero hindi natin masasabi na all the time, successful ang communication.. May seenzoned nga diba? Kapag ganon, may mga scars yang iiwan sa atin..
Hindi lahat nang tao ay socially awkward.. May mga tao rin naman malakas ang loob.. Well, sila yun eh.. Hindi ako.. Kung tutuusin, mas maganda siguro kung makipagcommunicate ka in person.. No BS, no seenzoned, no long rep, no kalimutan.. At least makikita mo yung reaction live on PPV.. Makakapag-adjust ka pa sa situation..
Well, ang point nang post na ito is pagcocomment sa isang napakawalang kwentang flaw sa aking sarili.. May gusto akong kausapin, pero wala akong masabi.. THUS, wag na lang makipagcommunicate muna.. Baka mag-mukha lang tanga.. at magmukang pwersahan pa ang usapan..
Yun lang,
LightningSnow :)
I am a little bit kind of a socially awkward person.. Socially Awkward... Well, ang pagkaka-intindi ko ay ito yung tipo nang problema na kung saan may problemang sa pakikipag-interact sa ibang tao.. Yung tipong, ilang sa communications.. Pwede siguro dahil siya ay nahihiya.. Pero sa tingin ko ganon ang primary reason.. Nahihiya makipag-communicate kasi hindi alam ang sasabihin or dahil baka rin natatakot ma-reject..
Katulad nga nang sinasabi ko kanina.. May pagka-socially awkward akong type nang tao.. Minsan nahihirapan akong makipag-communicate sa ibang tao, especially girls.. Madali lang sana makipag-communicate pag alam mo na ang sasabihin mo o alam mo na yung point nang usapan niyo.. Pero mahirap kung ang usapan ay on the spot.. yung wala kang script or wala kang planong flow nang conversation.. Syempre, kailangan mong mag-improvise.. Pero minsan, too much improvisation can cause multiple problems.. Minsan hindi maganda ang maiisip mong flow nang usapan, minsan naman maganda.. Depende yung sa response nang taong kasuap mo.. Napapansin ko yung mga ganitong flow kapag nakikipag-usap ko nang hindi direct, such as txts and FB chat.. Ma-se-sense mo yung boring/uninterested response mula sa kabilang party..
Pagkaganon.. GGhan.. Ganon ang dahilan kung bakit ako unti-unting nagkakaroon nang socially awkward problems.. Minsan naglalakas loob akong makipag-communicate nang walang planong sabihin or flow of conversation.. Kasi sinasabi ko sa sarili ko na, bakit kailangan kong gumawa nang script? Just act natural, and all will follow.. Eh, hindi maganda ang response.. Pangit.. Worse, seenzoned.. No reply.. BS yun dre!!
Sa aking opinion.. Nagiging socially awkward ang isang tao kapag hindi niya naprapractice ang skills niya sa communication.. Pero hindi natin masasabi na all the time, successful ang communication.. May seenzoned nga diba? Kapag ganon, may mga scars yang iiwan sa atin..
Hindi lahat nang tao ay socially awkward.. May mga tao rin naman malakas ang loob.. Well, sila yun eh.. Hindi ako.. Kung tutuusin, mas maganda siguro kung makipagcommunicate ka in person.. No BS, no seenzoned, no long rep, no kalimutan.. At least makikita mo yung reaction live on PPV.. Makakapag-adjust ka pa sa situation..
Well, ang point nang post na ito is pagcocomment sa isang napakawalang kwentang flaw sa aking sarili.. May gusto akong kausapin, pero wala akong masabi.. THUS, wag na lang makipagcommunicate muna.. Baka mag-mukha lang tanga.. at magmukang pwersahan pa ang usapan..
Yun lang,
LightningSnow :)
Thursday, March 27, 2014
The Ultimate Gaming Experience: Anong sense nang gaming laptop kung ang laro ay LAGGERS?
Dear Blog,
It's totally bullshit!! Napaka-bullshit isipin na may laptop ka na nagsasabing kaya ang mga latest games pero pag na-installan mo na nang favorite mong game.. LAGGERS!!! AS IN F*CKING LAGGERS!!!
Bago ang laptop namin sa bahay... Bagong series to at syempre medyo bago-bago ang mga specs.. Syempre ang algorithm kapag bago ang specs, dapat matik na ang backward compatibility sa mga previous generations nang specs.. At dahil dun, syempre dapat ahat nang mga luma-lumang games ay gagana nang mabilis at no interruption sa bagon laptop..
Naglagay ako nang Assassin's Creed Revelation.. Isa akong big fan nang series.. I am a super big fan of the AC Series.. I watched all the walkthroughs in youtube the moment the games were released.. Thus, I am looking forward to play it myself in PC using the new laptop... Yeah, that's right... Nagsimula na akong maglaro nang mga Assassin's Creed sa laptop.. Nagsimula ako sa AC2 then AC: Brotherhood.. Walang problema ang dalawang games na yun... Then, AC: Revelations came... Nag-install ako at super lag!!! DAMN!! DAMN IT!! DAMN TALAGA!!! HAHAHAHAHA
Napatawa na lang ako eh... Ang lagging sa mga ganitong klase nang games ay unacceptable.. Isang wrong move lang, mahuhuli ka nang mga kalaban.. Thus, mag-mi-mission fail.. And that's F'N bullshit!!!
Well ganon ang nararamdaman ko ngayon pero may times na mabilis tumatakbo ang game.. Pag ganon, tuwang tuwa na ako pero syempre hindi siya consitent.. Dapat may consistency.. Kapag na-conditoon ang utak mong laging lag ang game.. syempre ang tendency is magwoworry ka lagi sa simula nang game.. Kasi aabangan mo kung lag ang game or hindi..
Ganon ako ngayon.. Natyaga ko ang AC: Revelations.. tapos ko na siya.. Nasa AC3 na ako.. pero lag scenario pa rin.. Kailangang tyagain.. Hindi ko alam kung sa laptop ang problema eh.. Pero iyak tawa na lang ako,,, Ang pinaka-favorite kong game series ay hindi malaro nang matino sa laptop.. Bullshit men!!!
Alam mo yung pinaka-masakit dun.. Ang game such as NBA2K14, Skyrim and DmC gumagana nang matino.. Considering the fact na mas latest ilabas yung mga yun..
Bago pa man may mang-bash sa akin at sabihan ako na pag-aralan ang specs.. Hindi ko alam yung ga technicalities.. Lumapit na rin ako sa mga nakaka-alam at wala rin silang nagawa.. Parang hindi ako destined laruin ang mga larong pinakamamahal ko... It's like DRAMA MUCH
HAHAHAHAHA... Mukang pathetic ang post na to.. Pero ang pathetic talaga nang feeling na nandun ka na hindi pala pede.. Ganon yung nararamdaman ko ngayon
ECHOS!! BOOM PANES!!
Yun Lang,
LightningSnow :))
It's totally bullshit!! Napaka-bullshit isipin na may laptop ka na nagsasabing kaya ang mga latest games pero pag na-installan mo na nang favorite mong game.. LAGGERS!!! AS IN F*CKING LAGGERS!!!
Bago ang laptop namin sa bahay... Bagong series to at syempre medyo bago-bago ang mga specs.. Syempre ang algorithm kapag bago ang specs, dapat matik na ang backward compatibility sa mga previous generations nang specs.. At dahil dun, syempre dapat ahat nang mga luma-lumang games ay gagana nang mabilis at no interruption sa bagon laptop..
Naglagay ako nang Assassin's Creed Revelation.. Isa akong big fan nang series.. I am a super big fan of the AC Series.. I watched all the walkthroughs in youtube the moment the games were released.. Thus, I am looking forward to play it myself in PC using the new laptop... Yeah, that's right... Nagsimula na akong maglaro nang mga Assassin's Creed sa laptop.. Nagsimula ako sa AC2 then AC: Brotherhood.. Walang problema ang dalawang games na yun... Then, AC: Revelations came... Nag-install ako at super lag!!! DAMN!! DAMN IT!! DAMN TALAGA!!! HAHAHAHAHA
Napatawa na lang ako eh... Ang lagging sa mga ganitong klase nang games ay unacceptable.. Isang wrong move lang, mahuhuli ka nang mga kalaban.. Thus, mag-mi-mission fail.. And that's F'N bullshit!!!
Well ganon ang nararamdaman ko ngayon pero may times na mabilis tumatakbo ang game.. Pag ganon, tuwang tuwa na ako pero syempre hindi siya consitent.. Dapat may consistency.. Kapag na-conditoon ang utak mong laging lag ang game.. syempre ang tendency is magwoworry ka lagi sa simula nang game.. Kasi aabangan mo kung lag ang game or hindi..
Ganon ako ngayon.. Natyaga ko ang AC: Revelations.. tapos ko na siya.. Nasa AC3 na ako.. pero lag scenario pa rin.. Kailangang tyagain.. Hindi ko alam kung sa laptop ang problema eh.. Pero iyak tawa na lang ako,,, Ang pinaka-favorite kong game series ay hindi malaro nang matino sa laptop.. Bullshit men!!!
Alam mo yung pinaka-masakit dun.. Ang game such as NBA2K14, Skyrim and DmC gumagana nang matino.. Considering the fact na mas latest ilabas yung mga yun..
Bago pa man may mang-bash sa akin at sabihan ako na pag-aralan ang specs.. Hindi ko alam yung ga technicalities.. Lumapit na rin ako sa mga nakaka-alam at wala rin silang nagawa.. Parang hindi ako destined laruin ang mga larong pinakamamahal ko... It's like DRAMA MUCH
HAHAHAHAHA... Mukang pathetic ang post na to.. Pero ang pathetic talaga nang feeling na nandun ka na hindi pala pede.. Ganon yung nararamdaman ko ngayon
ECHOS!! BOOM PANES!!
Yun Lang,
LightningSnow :))
Dear Blog: Joker ka ba? Nakakatawa pa ba?
Dear Blog,
Ako lang ba nakakapansin?
Ang mga joker type nang tao ay talagang hindi sineseryoso.. Siguro dahil mataas ang level nang kanilang joking abilities, pati ang serious moments ay hindi sineseryoso.. In short, hindi siya sineseryoso..
May times na kailangang magseryoso nang isang tao para maging serious rin ang mga tao sa paligid niya.. Pero ang napapansin ko, sa mga joker type hindi laging ganon ang nangyayari.. Minsan, walang respeto.. Minsan bad trip.. Ako talaga ang tinutukoy ko sa post na to.. Nakakainis kasi minsan.. Minsan kailangan ko nang mag-seryoso, hindi naman ako sineseryoso.. Kahit mag-game face at mag-angry face pa ako.. parang joke time pa rin.. HAHAHAHA
Minsan OK lang.. Minsan hindi.. Pero nakakabastos rin talaga..
Isa pang application nang post ko ay ang situation nang isang tao sa Pag-ibig.. Sabi nila, ang mga joker type nang tao ang mga malalakas sa mga ganon kasi mag-joke ka lang, pede kang makapoints.. Syempre, hindi lahat ganon ang kaso.. May mga instances na sa sobrang lakas nang joking abilities mo, hindi ka sineseryoso nang babaeng pinili mo.. Syempre, hindi lahat ganon ang kaso..
In short, parang napansin ko lang na may instances na sobrang joke time.. ikaw ang na-go-good time.. Masakit pero ang naiisip ko lang ay nakakapagpasaya nang iba..
Related rin sa post na to ang kasabihan na ang mga komedyante ay yung mga taong pinakama-lungkot sa mundo.. Isang double-edge sword ang pagpapatawa.. Isang perspective ko lang to..
In short, may halong glorification nang aking saril ang post na to.. Aaminin ko na joker type ako, at ni minsan wala pa akong na-iiscore sa love life.. Hindi ko maintindihan kung sobrang joke time ba to o may mali rin sa personality ko.. Pero I assume the later.. Ganon talaga ang buhay.. Hindi lahat nakakatawa..
So ano ang lugar ng ayaw taniman ni Satanas?
EDI, KABUTIHAN
Ano ang pinakamahabang insekto?
EDI tipakLONG
BOOM PANES
Yun lang,
LightningSnow :)
Ako lang ba nakakapansin?
Ang mga joker type nang tao ay talagang hindi sineseryoso.. Siguro dahil mataas ang level nang kanilang joking abilities, pati ang serious moments ay hindi sineseryoso.. In short, hindi siya sineseryoso..
May times na kailangang magseryoso nang isang tao para maging serious rin ang mga tao sa paligid niya.. Pero ang napapansin ko, sa mga joker type hindi laging ganon ang nangyayari.. Minsan, walang respeto.. Minsan bad trip.. Ako talaga ang tinutukoy ko sa post na to.. Nakakainis kasi minsan.. Minsan kailangan ko nang mag-seryoso, hindi naman ako sineseryoso.. Kahit mag-game face at mag-angry face pa ako.. parang joke time pa rin.. HAHAHAHA
Minsan OK lang.. Minsan hindi.. Pero nakakabastos rin talaga..
Isa pang application nang post ko ay ang situation nang isang tao sa Pag-ibig.. Sabi nila, ang mga joker type nang tao ang mga malalakas sa mga ganon kasi mag-joke ka lang, pede kang makapoints.. Syempre, hindi lahat ganon ang kaso.. May mga instances na sa sobrang lakas nang joking abilities mo, hindi ka sineseryoso nang babaeng pinili mo.. Syempre, hindi lahat ganon ang kaso..
In short, parang napansin ko lang na may instances na sobrang joke time.. ikaw ang na-go-good time.. Masakit pero ang naiisip ko lang ay nakakapagpasaya nang iba..
Related rin sa post na to ang kasabihan na ang mga komedyante ay yung mga taong pinakama-lungkot sa mundo.. Isang double-edge sword ang pagpapatawa.. Isang perspective ko lang to..
In short, may halong glorification nang aking saril ang post na to.. Aaminin ko na joker type ako, at ni minsan wala pa akong na-iiscore sa love life.. Hindi ko maintindihan kung sobrang joke time ba to o may mali rin sa personality ko.. Pero I assume the later.. Ganon talaga ang buhay.. Hindi lahat nakakatawa..
So ano ang lugar ng ayaw taniman ni Satanas?
EDI, KABUTIHAN
Ano ang pinakamahabang insekto?
EDI tipakLONG
BOOM PANES
Yun lang,
LightningSnow :)
Sunday, January 26, 2014
Dear Blog: Exploring deeper into the crushing world of "crushes"
Dear Blog,
Naniniwala ako sa concept nang crush pero hindi mo crush.. Meron kasing mga crush na sobrang crush at meron din naman crush na konting crush lang..
Let's explore the two types, and their respective effects
> Crush na sobrang crush - ito yung crush na kapag tinamaan ka, tinamaan ka.. Syempre pag tinamaan ka hindi mo aam kung anong susunod na mangyayari.. Kapag nakikita mo yung crush mo, hindi mo alam ang gagawin.. Kunwari deadma, kunwari invisible yung taong crush mo kasi nga kapag kaharap mo siya hindi mo alam ang gagawin.. Medyo-GG ika nga.. In short, pedeng may patunguhan tong route na to pede rin hindi, kasi nga nakadepende sa yo yun.. Gagalaw ka ba for the food or for the worse.. That;s the one million dollar question..
> Crush na konting crush lang - Ito yung crush na konti lang ang level. Hindi mataas ika nga.. Meaning may times na parang wala lang pag nakikita mo or pedeng meron din pag nakikita mo.. Ang importante, hindi ka na-oovercame nang mga feelings.. You're f*cking free, walang restrictions.. Pede kang mag-act kung sino ka talaga.. Kasi napansin ko lang, kapag in-admit nang isang tao na crush na crush niya ang isang tao, ang tendency ay magiging restricted na ang mga galaw niya sa harap niya kasi nga masama nga namang magkaroon nang bad impression.. So kapag nandito ka sa side na to, free ka.. Hindi ka ma-iilang sa crush mo.. So pede ring sabihin na hindi masakit pag nag-stalker mode ka at nakita mong may ka-damooban ang crush mo.. <walang hugot to>
So basically, may sarili lang akong version kung ano sa tingin ko ang mga nakita ko.. Maraming iba't-ibang levels of affection at wala akong pake dun.. Hindi naman ako isang totoo psychologist at love expert para ma-rank yun eh.. Parang simplified lang to..
Pero kung ako ang tatanungin, mas maganda ang option 2.. Kasi you are free.. Good for starters to, hindi masakit sa feeling.. Saka na yung option 1 pag may estrablished connection "siguro".. Well, basta kanya-kanyang fate lang naman yan, hindi natin masasabi...
Ako ngayon ay naglalaro sa pagitan nang option 1 and option 2.. Mejo-GG nga kung ganon.. Well, ganon talaga.. Kasi nga hindi natin masasabi..
Sa mga taong nakakabasa nito, siguro may konting tama dito pero ang tanong dun ay kung masyado bang mataas ang affection level niyo sa isang tao.. Kasi pag masyadong mataas tapos wala ka namang ibang ginagawa, masakit-sakit.. Mejo-GG
WHAHAHAHAHA
Yun lang,
LightningSnow :)
Naniniwala ako sa concept nang crush pero hindi mo crush.. Meron kasing mga crush na sobrang crush at meron din naman crush na konting crush lang..
Let's explore the two types, and their respective effects
> Crush na sobrang crush - ito yung crush na kapag tinamaan ka, tinamaan ka.. Syempre pag tinamaan ka hindi mo aam kung anong susunod na mangyayari.. Kapag nakikita mo yung crush mo, hindi mo alam ang gagawin.. Kunwari deadma, kunwari invisible yung taong crush mo kasi nga kapag kaharap mo siya hindi mo alam ang gagawin.. Medyo-GG ika nga.. In short, pedeng may patunguhan tong route na to pede rin hindi, kasi nga nakadepende sa yo yun.. Gagalaw ka ba for the food or for the worse.. That;s the one million dollar question..
> Crush na konting crush lang - Ito yung crush na konti lang ang level. Hindi mataas ika nga.. Meaning may times na parang wala lang pag nakikita mo or pedeng meron din pag nakikita mo.. Ang importante, hindi ka na-oovercame nang mga feelings.. You're f*cking free, walang restrictions.. Pede kang mag-act kung sino ka talaga.. Kasi napansin ko lang, kapag in-admit nang isang tao na crush na crush niya ang isang tao, ang tendency ay magiging restricted na ang mga galaw niya sa harap niya kasi nga masama nga namang magkaroon nang bad impression.. So kapag nandito ka sa side na to, free ka.. Hindi ka ma-iilang sa crush mo.. So pede ring sabihin na hindi masakit pag nag-stalker mode ka at nakita mong may ka-damooban ang crush mo.. <walang hugot to>
So basically, may sarili lang akong version kung ano sa tingin ko ang mga nakita ko.. Maraming iba't-ibang levels of affection at wala akong pake dun.. Hindi naman ako isang totoo psychologist at love expert para ma-rank yun eh.. Parang simplified lang to..
Pero kung ako ang tatanungin, mas maganda ang option 2.. Kasi you are free.. Good for starters to, hindi masakit sa feeling.. Saka na yung option 1 pag may estrablished connection "siguro".. Well, basta kanya-kanyang fate lang naman yan, hindi natin masasabi...
Ako ngayon ay naglalaro sa pagitan nang option 1 and option 2.. Mejo-GG nga kung ganon.. Well, ganon talaga.. Kasi nga hindi natin masasabi..
Sa mga taong nakakabasa nito, siguro may konting tama dito pero ang tanong dun ay kung masyado bang mataas ang affection level niyo sa isang tao.. Kasi pag masyadong mataas tapos wala ka namang ibang ginagawa, masakit-sakit.. Mejo-GG
WHAHAHAHAHA
Yun lang,
LightningSnow :)
Wednesday, December 25, 2013
Dear Blog: Merry Christmas
Dear Blog,
What makes Christmas Merry? Is it the gifts? Is it the food? Is it the new clothes? New shoes? New Gadgets? Well I say, let's shift the language to Filipino shall we?
Ok, sa 20 years kong pagcecelebrate nang Christmas bilang member nang SMP, wala nang tatalo sa Christmas na meron kang naipon na "Awesome Memories".. Maraming bagay ang pedeng maging memorable sa pasko.. Syempre, pedeng maging masaya ang memory, pede ring maging malungkot.. Yun ay magiging depende sa approach nang taong naghahandle.. At, tayo yun..
Para sa akin, ang pasko ko ngayon ay mayroon maraming highlights nang good "Awesome Memories".. Sa sobrang dami, I think I should thank the Lord for all the blessings.. Well, I already thank him.. But, there will be a time that you feel that you are very lucky.. Depende na lang sa field yun.. Maraming instances na pede maging swerte.. Pero wala nang tatalo sa swerteng, hindi scripted. Yung tipong kahit wala kang gawin, may nangyayari.. (Well, ganon nga concept nang luck eh, unexpected things happen because of it..)
So bottom line.. walang silbe ang gifts, new items, sweet relationships at marami pang iba kapag hindi ka nakapag-save nang "Awesome Memories" this Christmas season..
Well, yun lang.. Merry Christmas.. Meron ka bang "Awesome Christmas Memories"?
Yun lang,
LightningSnow :)
What makes Christmas Merry? Is it the gifts? Is it the food? Is it the new clothes? New shoes? New Gadgets? Well I say, let's shift the language to Filipino shall we?
Ok, sa 20 years kong pagcecelebrate nang Christmas bilang member nang SMP, wala nang tatalo sa Christmas na meron kang naipon na "Awesome Memories".. Maraming bagay ang pedeng maging memorable sa pasko.. Syempre, pedeng maging masaya ang memory, pede ring maging malungkot.. Yun ay magiging depende sa approach nang taong naghahandle.. At, tayo yun..
Para sa akin, ang pasko ko ngayon ay mayroon maraming highlights nang good "Awesome Memories".. Sa sobrang dami, I think I should thank the Lord for all the blessings.. Well, I already thank him.. But, there will be a time that you feel that you are very lucky.. Depende na lang sa field yun.. Maraming instances na pede maging swerte.. Pero wala nang tatalo sa swerteng, hindi scripted. Yung tipong kahit wala kang gawin, may nangyayari.. (Well, ganon nga concept nang luck eh, unexpected things happen because of it..)
So bottom line.. walang silbe ang gifts, new items, sweet relationships at marami pang iba kapag hindi ka nakapag-save nang "Awesome Memories" this Christmas season..
Well, yun lang.. Merry Christmas.. Meron ka bang "Awesome Christmas Memories"?
Yun lang,
LightningSnow :)
Tuesday, December 3, 2013
Dear Blog: Pathetic Sh!t
Dear Blog,
Isang munting rant lang mula sa inying abang lingkod..
Napaisip lang ako.. Sa panahon ngayon mahirap nang makakuha nang Girlfriend na mabait..
Mas mahirap kung mabait at maganda..
Mas lalong mahirap pag mabait, maganda, matalino..
Mas super mahirap pag mabait, maganda, matalino, mayaman..
Mas super duper namang hirap kung almost perfect na ang trip mo..
DIBA? So, in short ang hirap makahanap lalo na pag mataas ang qualities na hinahanap mo.. Syempre may magsasabing wala sa itsura yan nasa katangian yan.. Syempre may magsasabi na, ang choosy mo naman..
Well, HELLO!? Ang hypocrite mo naman kung hindi ka mangangarap nang ganon no.. Ni once sa buhay mo, nangarap ka nang ganyang style nang pagibig.. Umamin ka man o hindi, ganon yun.. Hindi one sided tong opinion ko.. Well, hindi naman talaga to yung point nang post.. Unang point pa lang to..
Pangalawang Point..
May kakilala ka bang taong napasama sa isang pageant?
Kung meron, siguro relate much ka dito.. Hindi naman sa hater ako nang mga pageant boys and girls.. Pero meron lang akong isang ayaw sa mga taong naiinvolve sa pageant.. Ito yung exclusive friendship circle among all the participants..Tingnan niyo ah, kapag natapos na ang isang pageant.. Hindi pa makakaget-over ang mga participants.. Meron at merong bonding time yan.. Bonding Bonding din pag may time.. Pero ang totoo, Bonding Bonding din ALL THE TIME.. Wala lang, napansin ko lang..
Pero sa totoo lang, ang lakas maka-inggit nang ganon.. Lalo na yung kapag yung crush mo ay isa sa mga candidates tapos makikita mo yung mga twitter and IG post niya kasama ang mga other participants.. with matching akbay, yakap, poolside activities, bonding time.. DAMN!!! SAKIT SA PUSO NUN!!! Yun ang talagang main second point.. Ang hirap tumingin sa mga taong nasa langit..
Pangatlong Point,
Naiintimidate ka na ba? Sa ganong scenario? Yung tipong gusto mong damoves damoves, pero hindi.. Kasi nga may level up effect.. Well, isa lang ang payo ko sa'yo.. Itigil mo muna yan... At dahil, maiinis ka kunti at baka murahin mo pa ako nang sa loob nang isip mo.. Sasabihin ko na push ka lang sa kung anong ginagawa mo.. Malay mo diba? Maka-isa.. Kung ganon, parehas tayo nang iniisip.. GO LANG NANG GO.. TRY AND TRY UNTIL YOU (DIE) SUCCEED!!
Naniniwala ako sa kasabihang YOLO.. You will only live once.. Kaya, kung ikaw ay nag-aalangan sa kinikilos mo.. Takte!!! Wala kang mapapala... GALAW!! Ito ang kailangan talaga eh.. Mas magandang i-regret ang failures due to actions than i-regret yung something that you didn't do!!1 ANG LALIM NIYAN MY FRIEND!!
So.. Game? Sa totoo niyan, yung sarili ko rin yung guilty dito.. Parang OGAGS lang eh.. Pero ganyan talaga.. Wala eh..
Kaya, ikaw at ako.. SIPAG, TYAGA AT KAPAL NANG MUKHA ang nakikita kong susi sa tagumpay...
At sa mga taong, nakakita na masama ang post na to.. RANT nga to eh.. Pagbigyan na lang natin..
Yun lang,
LightningSnow :)
Isang munting rant lang mula sa inying abang lingkod..
Napaisip lang ako.. Sa panahon ngayon mahirap nang makakuha nang Girlfriend na mabait..
Mas mahirap kung mabait at maganda..
Mas lalong mahirap pag mabait, maganda, matalino..
Mas super mahirap pag mabait, maganda, matalino, mayaman..
Mas super duper namang hirap kung almost perfect na ang trip mo..
DIBA? So, in short ang hirap makahanap lalo na pag mataas ang qualities na hinahanap mo.. Syempre may magsasabing wala sa itsura yan nasa katangian yan.. Syempre may magsasabi na, ang choosy mo naman..
Well, HELLO!? Ang hypocrite mo naman kung hindi ka mangangarap nang ganon no.. Ni once sa buhay mo, nangarap ka nang ganyang style nang pagibig.. Umamin ka man o hindi, ganon yun.. Hindi one sided tong opinion ko.. Well, hindi naman talaga to yung point nang post.. Unang point pa lang to..
Pangalawang Point..
May kakilala ka bang taong napasama sa isang pageant?
Kung meron, siguro relate much ka dito.. Hindi naman sa hater ako nang mga pageant boys and girls.. Pero meron lang akong isang ayaw sa mga taong naiinvolve sa pageant.. Ito yung exclusive friendship circle among all the participants..Tingnan niyo ah, kapag natapos na ang isang pageant.. Hindi pa makakaget-over ang mga participants.. Meron at merong bonding time yan.. Bonding Bonding din pag may time.. Pero ang totoo, Bonding Bonding din ALL THE TIME.. Wala lang, napansin ko lang..
Pero sa totoo lang, ang lakas maka-inggit nang ganon.. Lalo na yung kapag yung crush mo ay isa sa mga candidates tapos makikita mo yung mga twitter and IG post niya kasama ang mga other participants.. with matching akbay, yakap, poolside activities, bonding time.. DAMN!!! SAKIT SA PUSO NUN!!! Yun ang talagang main second point.. Ang hirap tumingin sa mga taong nasa langit..
Pangatlong Point,
Naiintimidate ka na ba? Sa ganong scenario? Yung tipong gusto mong damoves damoves, pero hindi.. Kasi nga may level up effect.. Well, isa lang ang payo ko sa'yo.. Itigil mo muna yan... At dahil, maiinis ka kunti at baka murahin mo pa ako nang sa loob nang isip mo.. Sasabihin ko na push ka lang sa kung anong ginagawa mo.. Malay mo diba? Maka-isa.. Kung ganon, parehas tayo nang iniisip.. GO LANG NANG GO.. TRY AND TRY UNTIL YOU (DIE) SUCCEED!!
Naniniwala ako sa kasabihang YOLO.. You will only live once.. Kaya, kung ikaw ay nag-aalangan sa kinikilos mo.. Takte!!! Wala kang mapapala... GALAW!! Ito ang kailangan talaga eh.. Mas magandang i-regret ang failures due to actions than i-regret yung something that you didn't do!!1 ANG LALIM NIYAN MY FRIEND!!
So.. Game? Sa totoo niyan, yung sarili ko rin yung guilty dito.. Parang OGAGS lang eh.. Pero ganyan talaga.. Wala eh..
Kaya, ikaw at ako.. SIPAG, TYAGA AT KAPAL NANG MUKHA ang nakikita kong susi sa tagumpay...
At sa mga taong, nakakita na masama ang post na to.. RANT nga to eh.. Pagbigyan na lang natin..
Yun lang,
LightningSnow :)
Thursday, November 14, 2013
Dear Blog: Too Much Fire Will Kill You
Dear Blog,
Ang iinit nang mga tao ngayon... Lahat sila ON FIRE!!!
Maraming ibig sabihin nang statement na sinabi ko.. Pwedeng literal na on fire.. Pedeng Fired-Up sa mga bagay bagay.. Pedeng alab nang damdamin.. Pede ring Passion..
Bottomline is this.. Minsan, may point sa buhay natin na pinapatakbo tayo nang isang certain fire.. Dahil nga yan sa mga pagsubok na kinakaharap natin sa ating buhay.. Minsan din, dadarating ang point na ma-o-overcame ka nang too much fire.. Bigyan kita nang example..
May mga taong, halimbawa sa FB na grabe ang palitan nang ideas tungkol sa isang subject... Sa sobrang init nang palitan, pati ang ibang tao nakiki-painit din... Ang resulta, may mas malaking apoy na mabubuo!!! THEY ARE ON FIRE!!! (singing tune intended) Totoo tong sisasabi ko... Yung mga tipong masyadong radical yung passion...
Para sa akin, hindi masamang magkaroon nang passion pero parang minsan too much passion will bring you trouble eh.. May times na dahil Fired-up ka, walang susunod sayo.. For example, sa isang group.. May time din na kapag masyado kang may passion, nakakasakal.. For example, sa isang relationship...
Overall, may argument akong sinsabi na too much fire will kill you...
Kaya sa mga may too much fire diyan, ingat ingat kayo.. Baka may mapaso kayong iba, or worse may masunod kayong iba.. Pag nagkaganon, may gulo na at good luck sa'yo..
Well, kung titingnan natin ang puno't dulo nito, may kanya kanya naman tayo nang pag-iisip.. So, depende na sa atin kung magkakaroon ba tayo nang too much fire o hindi?
Yun lang,
LightningSnow :)
Ang iinit nang mga tao ngayon... Lahat sila ON FIRE!!!
Maraming ibig sabihin nang statement na sinabi ko.. Pwedeng literal na on fire.. Pedeng Fired-Up sa mga bagay bagay.. Pedeng alab nang damdamin.. Pede ring Passion..
Bottomline is this.. Minsan, may point sa buhay natin na pinapatakbo tayo nang isang certain fire.. Dahil nga yan sa mga pagsubok na kinakaharap natin sa ating buhay.. Minsan din, dadarating ang point na ma-o-overcame ka nang too much fire.. Bigyan kita nang example..
May mga taong, halimbawa sa FB na grabe ang palitan nang ideas tungkol sa isang subject... Sa sobrang init nang palitan, pati ang ibang tao nakiki-painit din... Ang resulta, may mas malaking apoy na mabubuo!!! THEY ARE ON FIRE!!! (singing tune intended) Totoo tong sisasabi ko... Yung mga tipong masyadong radical yung passion...
Para sa akin, hindi masamang magkaroon nang passion pero parang minsan too much passion will bring you trouble eh.. May times na dahil Fired-up ka, walang susunod sayo.. For example, sa isang group.. May time din na kapag masyado kang may passion, nakakasakal.. For example, sa isang relationship...
Overall, may argument akong sinsabi na too much fire will kill you...
Kaya sa mga may too much fire diyan, ingat ingat kayo.. Baka may mapaso kayong iba, or worse may masunod kayong iba.. Pag nagkaganon, may gulo na at good luck sa'yo..
Well, kung titingnan natin ang puno't dulo nito, may kanya kanya naman tayo nang pag-iisip.. So, depende na sa atin kung magkakaroon ba tayo nang too much fire o hindi?
Yun lang,
LightningSnow :)
Friday, October 11, 2013
Dear Blog: Ang Masasakabi ko lang
Dear Blog,
Sa araw araw na ginawa ni God, marami tayong nakikitang mga bagay.. Meron pleasing to the eyes, meron ding hindi.. Pero walang connect yun sa sasabihin ko sa post na to..
It's 12:42 in the morning sa ngayon.. Habang nasa bus ako kanina at nagbyabyahe.. Meron akong isang idea na gustong i-publish sa isang post..
Sa ngayon, nakalimutan ko kung ano yun at habang nagtytype ako.. Hindi ko talaga maalala.. Medyo sleepy na siguro ako at yung idea na yun ay nasa likod nang utak ko...
Ang masasabi ko lang ay ganto: ICE YAN TOL
Ice yan tol kasi nawalan ako nang isusulat yet may tinatype pa rin ako.. May ganto talagang moment.. Hindi pa naman ako matanda.. Hindi naman ako masyadong kumakain nang pork.. nang beans.. Pero malilimutin na agad.. HUEHUE
OK, yun lang.. At baka walang sense kung itutuloy ko pa to
Yun lang,
LightningSnow :)
Sa araw araw na ginawa ni God, marami tayong nakikitang mga bagay.. Meron pleasing to the eyes, meron ding hindi.. Pero walang connect yun sa sasabihin ko sa post na to..
It's 12:42 in the morning sa ngayon.. Habang nasa bus ako kanina at nagbyabyahe.. Meron akong isang idea na gustong i-publish sa isang post..
Sa ngayon, nakalimutan ko kung ano yun at habang nagtytype ako.. Hindi ko talaga maalala.. Medyo sleepy na siguro ako at yung idea na yun ay nasa likod nang utak ko...
Ang masasabi ko lang ay ganto: ICE YAN TOL
Ice yan tol kasi nawalan ako nang isusulat yet may tinatype pa rin ako.. May ganto talagang moment.. Hindi pa naman ako matanda.. Hindi naman ako masyadong kumakain nang pork.. nang beans.. Pero malilimutin na agad.. HUEHUE
OK, yun lang.. At baka walang sense kung itutuloy ko pa to
Yun lang,
LightningSnow :)
Wednesday, October 2, 2013
Dear Blog: Hindi ako pang scholarship material..
Dear Blog,
Tapos na naman ang term sa aking school at isa lang ang ibig sabihin niyan.. Nalalapit na naman ang labasan nang resulta nang mga grades.. Halos lahat na nang mga professors nagpasa na nang grades.. So, ang gagawin na lang namin ay ang mag sit back, relax, watch anime, fret, eat, laugh. pray... until lumabas yung mga results..
So, syempre ang mga nakakaangat ay nagsimulang mag virtual computation kung ano ang paossible grades nila for this term at kung ano ang grades na kailangan nila para sa scholarship.. Syempre, hindi maiiwasan ang ganon,.. Kasama talaga sa buhay estudyante ang ganoong mentaility... Syempre naman, scholarship means academic prowess.. Sino ba namang tao ang hindi gustong magreconize academically diba? At ang scholarship ang isa sa mga yun...
Wala akong masamang tinapay sa mga taong possible maging scholars.. Ok, scholar na kayo.. Congrats.. Ang point lang is ang tagal ko nang nakakakuha nang mataas na grades sa mga subjects and yet hindi ko pa natikaman ang pagiging scholar... May sagot ako sa ganyan.. May mga dahilan at scenario ako na sasabhin na pedeng makarelate din sa ibang tao..
Hindi ako pang-scholarship material.. Bakit? Ito ang mga nakikita kong reasons..
1) Kasabay nang sure high grade na subject ay subject na may terror prof - Ito talaga ang unang una.. May isang subject ka kung saan monster mode ang performance mo.. Maganda ang results nang exams at etc.. Pero, on the other hand, may kasabay tong subject na kung saan terror ang pro at masisiraan ka nang bait dahil polar opposite to nang kaginhawaan na nakukuha mo sa Good vibes subject.. Parang Newton's Law lang yan eh, for every action there's an equal but opposite reaction.. Thus, naniniwala ako na pag may good vibes na nangyayari, may bad vibes rin panigurado. So, sa end nang term, kung may mataas kang grade, pambalanse naman ang mababang grade galing sa terror prof.
2) JINX - Ito pang isa.. Isa akong firm believer nang jinx or bati.. Yung tipong obvious na madali ang subject pero sadyang minamalas ka lang at pumapalya ka dito.. Ito talaga ang nagbibigay sayo nang bitterness at frustration at disappointments at maraming pang iba.. Lagi akong prone sa bati eh.. Talagang biglang out of the blue, ang subject or professor na maramng nagsasabing sure pass, hindi ko pa nasusure pass.. Pedeng may halong underestimate din pero for the sake of para makatwiran ang post na to, mas nananaig pa rin ang JINX.
3) GG - same din sa number 1 pero walang kabalanseng good vibes section.. Talagang pure evil lang ang mga nasa sched mo.. In short, malas ka sa enrollment and professors
4) Alay - Minsan may 2 o 3 big time subjects ang magkakasama sa isang term lang.. So ang tendency ay ang magfocus sa 2 out of 3 subjects.. In short, mas hindi nabibigayan nang attention ang ibang subject lalo na pag sure pass ang less attended na sa subject.. Ang problema magkaiba ang "sure pass" sa "sure high grade" na terms.. Ang "sure pass", sure pass talaga pero kasama sa sure pass ang grade na 3.. Pag "sure high grade", sure pass na nga, sure na mataas pa ang grades.. Syempre grades nga ang habol sa scholarship eh.
5) Competitive Environment - Ahm.. Maraming competitive sa mundo, ingat na lang kayo..
6) Wala sa hulog ang professor - Parang 1 2 3 4 5 din ito pero ang pinagkaiba nito ay ang ambiance nang prof.. Ito yung moment na kung saan ang ganda nang run mo sa subject na yun.. Ang ganda nang momentum sa quiz, seatworks at homeworks... Maganda ang vibes mo sa subject na ito pero at the end of the term, mababa pala magbigay nang grade yung prof.. Ito yung nakakasira nang pangarap.. Minsan hindi ang din mababang magbigay, may konting magic pa at konting ek ek.. Basta yun na yun..
So there you have it.. Sa tingin ko, ito yung mga reasons bakit hindi pa ako nakakascholar ni once in my life..
Kung naiintindihan niya ako, good.. Kung hindi naman, baka scholar na kayo.. Ipa-totoot ko kayo eh..
Yun lang,
LightningSnow :)
Tapos na naman ang term sa aking school at isa lang ang ibig sabihin niyan.. Nalalapit na naman ang labasan nang resulta nang mga grades.. Halos lahat na nang mga professors nagpasa na nang grades.. So, ang gagawin na lang namin ay ang mag sit back, relax, watch anime, fret, eat, laugh. pray... until lumabas yung mga results..
So, syempre ang mga nakakaangat ay nagsimulang mag virtual computation kung ano ang paossible grades nila for this term at kung ano ang grades na kailangan nila para sa scholarship.. Syempre, hindi maiiwasan ang ganon,.. Kasama talaga sa buhay estudyante ang ganoong mentaility... Syempre naman, scholarship means academic prowess.. Sino ba namang tao ang hindi gustong magreconize academically diba? At ang scholarship ang isa sa mga yun...
Wala akong masamang tinapay sa mga taong possible maging scholars.. Ok, scholar na kayo.. Congrats.. Ang point lang is ang tagal ko nang nakakakuha nang mataas na grades sa mga subjects and yet hindi ko pa natikaman ang pagiging scholar... May sagot ako sa ganyan.. May mga dahilan at scenario ako na sasabhin na pedeng makarelate din sa ibang tao..
Hindi ako pang-scholarship material.. Bakit? Ito ang mga nakikita kong reasons..
1) Kasabay nang sure high grade na subject ay subject na may terror prof - Ito talaga ang unang una.. May isang subject ka kung saan monster mode ang performance mo.. Maganda ang results nang exams at etc.. Pero, on the other hand, may kasabay tong subject na kung saan terror ang pro at masisiraan ka nang bait dahil polar opposite to nang kaginhawaan na nakukuha mo sa Good vibes subject.. Parang Newton's Law lang yan eh, for every action there's an equal but opposite reaction.. Thus, naniniwala ako na pag may good vibes na nangyayari, may bad vibes rin panigurado. So, sa end nang term, kung may mataas kang grade, pambalanse naman ang mababang grade galing sa terror prof.
2) JINX - Ito pang isa.. Isa akong firm believer nang jinx or bati.. Yung tipong obvious na madali ang subject pero sadyang minamalas ka lang at pumapalya ka dito.. Ito talaga ang nagbibigay sayo nang bitterness at frustration at disappointments at maraming pang iba.. Lagi akong prone sa bati eh.. Talagang biglang out of the blue, ang subject or professor na maramng nagsasabing sure pass, hindi ko pa nasusure pass.. Pedeng may halong underestimate din pero for the sake of para makatwiran ang post na to, mas nananaig pa rin ang JINX.
3) GG - same din sa number 1 pero walang kabalanseng good vibes section.. Talagang pure evil lang ang mga nasa sched mo.. In short, malas ka sa enrollment and professors
4) Alay - Minsan may 2 o 3 big time subjects ang magkakasama sa isang term lang.. So ang tendency ay ang magfocus sa 2 out of 3 subjects.. In short, mas hindi nabibigayan nang attention ang ibang subject lalo na pag sure pass ang less attended na sa subject.. Ang problema magkaiba ang "sure pass" sa "sure high grade" na terms.. Ang "sure pass", sure pass talaga pero kasama sa sure pass ang grade na 3.. Pag "sure high grade", sure pass na nga, sure na mataas pa ang grades.. Syempre grades nga ang habol sa scholarship eh.
5) Competitive Environment - Ahm.. Maraming competitive sa mundo, ingat na lang kayo..
6) Wala sa hulog ang professor - Parang 1 2 3 4 5 din ito pero ang pinagkaiba nito ay ang ambiance nang prof.. Ito yung moment na kung saan ang ganda nang run mo sa subject na yun.. Ang ganda nang momentum sa quiz, seatworks at homeworks... Maganda ang vibes mo sa subject na ito pero at the end of the term, mababa pala magbigay nang grade yung prof.. Ito yung nakakasira nang pangarap.. Minsan hindi ang din mababang magbigay, may konting magic pa at konting ek ek.. Basta yun na yun..
So there you have it.. Sa tingin ko, ito yung mga reasons bakit hindi pa ako nakakascholar ni once in my life..
Kung naiintindihan niya ako, good.. Kung hindi naman, baka scholar na kayo.. Ipa-totoot ko kayo eh..
Yun lang,
LightningSnow :)
Monday, September 30, 2013
Dear Blog: Competitive
Dear Blog,
Sa pinpasukan ko ngayon, may bagong term na sa GC.. Grade Conscious..
Ang tawag sa kanila ay competitive..
Hindi ko alam kung kaninong galing ito pero tama nga naman ang logic.. Kapag grade conscious ka, syempre nakikipagcompete ka sa mga kasama mo... That's why you're competitive...
The symptoms and signs are still the same..
Kunwari hindi nag-aral pero ready naman: COMPETITIVE
Laging sumasagot sa class: COMPETITIVE
Laging epal sa group discussions: COMPETITIVE
Laging promoter nang after exam discussions: COMPETITIVE
Laging nagcocompute nang grade: COMPETITIVE
Laging humihingi nang incentives: COMPETITIVE
Ako muna, bago sila: COMPETITIVE
And so on and so forth: COMPETITIVE
Ah... wala naman akong kinagagalitan sa ngayon pero.. minsan talaga pag may nakabangga kang competitive, gusto mong manapak eh.. Lalong lalo na pag ikaw nasa delikadong situation at yung competitive ay hindi.. Parang ganon...
Mas masarap manapak nang competitive kapag sinasabi niyang delikado siya pero hindi naman... HELLO?! COMPETITIVE YAN EH!!!
So, ganyan ang COMPETITIVE... COMPETITIVE YAN EH...
Sinasabi lang... Hindi ako galit, nagpapaliwanag lang nang point..
Yun lang,
LightningSnow :)
Sa pinpasukan ko ngayon, may bagong term na sa GC.. Grade Conscious..
Ang tawag sa kanila ay competitive..
Hindi ko alam kung kaninong galing ito pero tama nga naman ang logic.. Kapag grade conscious ka, syempre nakikipagcompete ka sa mga kasama mo... That's why you're competitive...
The symptoms and signs are still the same..
Kunwari hindi nag-aral pero ready naman: COMPETITIVE
Laging sumasagot sa class: COMPETITIVE
Laging epal sa group discussions: COMPETITIVE
Laging promoter nang after exam discussions: COMPETITIVE
Laging nagcocompute nang grade: COMPETITIVE
Laging humihingi nang incentives: COMPETITIVE
Ako muna, bago sila: COMPETITIVE
And so on and so forth: COMPETITIVE
Ah... wala naman akong kinagagalitan sa ngayon pero.. minsan talaga pag may nakabangga kang competitive, gusto mong manapak eh.. Lalong lalo na pag ikaw nasa delikadong situation at yung competitive ay hindi.. Parang ganon...
Mas masarap manapak nang competitive kapag sinasabi niyang delikado siya pero hindi naman... HELLO?! COMPETITIVE YAN EH!!!
So, ganyan ang COMPETITIVE... COMPETITIVE YAN EH...
Sinasabi lang... Hindi ako galit, nagpapaliwanag lang nang point..
Yun lang,
LightningSnow :)
Tuesday, August 6, 2013
Dear Blog: Hate Tuesday ( Aug. 6, 2013)
Dear Blog,
Unang una sa lahat, ang ganda nang araw nang pasok nang araw na to sa akin.. Gising pa ako nang 3 AM para gumawa nang mga bagay na kailangang gawin.. Langya yang mga "bagay" na yan... Matrabaho na nga, sakit pa sa ulo.... Ito rin yung mga tipo nang bagay na kumakain sa iyong oras.. In short, dahil sa mga lab reports na yan, wala nang time mag-aral... Ganon ang iniisip ko nang 3 AM bago tuluyang matulog at gigising nang 5:30 AM.. Ou nga pala, nakakahiya sa mga taong walang tulog, pero hindi ko style ang hindi matulog nang magdamag.. Sabi nga nila eh.. "Sleep is for the weak".. Well, I don'y give a sh*t about that f*ck*ng logic... Mga totoong tao tayo, at nature sa tao ang matulog... Just giving my thoughts..
The next chapter of Tuesday, implementation na pala nang bagong terminal sa alam niyo nang lugar... Dahil sa mga implementation na yan... walang masakyang bus... Medyo late ako, kaya tanggap kong kailangan kong maglakad... Pero yung paglalakad ko, inaabot nang almost 1 km.. Bakit? Lahat nang mga dumadaang bus, punoan na.. Kailangan mong maglakad palayo to make sure na makakasakay ka.. Pero kahit anong lakad ko nang malayo, wala pa rin... Napasabi na lang ako ng "GRRRRRR!!!" habang naglalakad.. Hindi lang yun... mabigat na nga ang dala ko, umaambon pa... Tapos may possibility na mag exam sa 7:30 class at 7:30 hindi pa rin ako nakakasakay.. HAAYY BUHAY!!! WHAT A PERFECT COMBINATION!!!
Pero thank god, kasi nakarating ako nang school nang almost 9.. Pagkarating ko nang school, simula na nang 9 hours nang super umay na subject... Yung tipong isang prof lang ang kaharap mo from 7:30 AM to 4:30 PM... Sino ba namang matinong tao ang magkakagusto sa ganong set-up? HAHA.. Super UMAY!!! Natuloy yung exam, pero buti na lang late... Kaya nakapag-exam pa rin..
The next chapter, another quiz sa isang subject nang 6:00 PM... Aminado akong hindi nakapag-aral at kulang kulang ang mga aral ko.. The result... 1 hour na nakatulala sa papel... Wala akong masagot.. Na-mental block pa.. Tinry kong sumilip sa katabi ko, pero ang layo nang papel sabay nagroronda yung prof... Napasabi na lang ako nang "PATAY"... Tanggap ko nang GG yung exam na yon... First time kong tumunganga sa papel for the whole time since nagkaroon ako nang 6/100 sa isang subject an ganon din yung nangyari..
The final chapter, quiz ulit!! Dumarating na sa isip ko ang salitang "PAGOD" kasi ganon naman talaga... May konti akong alam.. Pero tuloy pa rin... Nakasagot ako, pero konti lang... Eh, wala kasing nakalagay sa storage eh...
Ano bang point nang post na to? Ganto yan
-Walang magagawang matino pag ang lab reports mo ay almost 20 pages
-Walang magandang maitutulong ang late na gising..
-Walang magandang maitutulong nang early classes..
-Walang magandang effect ang combination nang walang sasakyan, umuulan, mabigat ang dala
-Katanggap tanggap ang bumagsak pero alam mong kulang ka sa aral.. Kesa sa bumagsak dahil sa carelessness. Ito talaga ang isa sa mga ultimate realizations ko ngayong araw..
-Pangit ang magcram...
-Balance everything..
-Hindi masamang mag-rant sa mga fb post, blog post... Kasi isang paraan para mawala nang stess ay ang paglalabas nito.. Kaya pwedeng maglabas nang sama nang loob..
-I completely justified myself na hindi nakapagaral.. Kaya medyo gumaan na ang pakiramdam ko..
Ay oo nga pala, naniniwala rin ako na isa tong trial na kailangan harapin.. Lahat tayo may trial na pinagdadaanan, nagkataon nga lang na masyadong stressful at masakit sa loob ang trial na iba... Malamang meron pang mas malala ang kaso kesa sa kin na pedeng magsabi, wala kwenta naman ang rant mo dahil mas malala ako diyan.. Pero, ang akin lang... Blog ko to no!! HAHAHA
#HATETUESDAY
Yun lang,
LightningSnow :)
Unang una sa lahat, ang ganda nang araw nang pasok nang araw na to sa akin.. Gising pa ako nang 3 AM para gumawa nang mga bagay na kailangang gawin.. Langya yang mga "bagay" na yan... Matrabaho na nga, sakit pa sa ulo.... Ito rin yung mga tipo nang bagay na kumakain sa iyong oras.. In short, dahil sa mga lab reports na yan, wala nang time mag-aral... Ganon ang iniisip ko nang 3 AM bago tuluyang matulog at gigising nang 5:30 AM.. Ou nga pala, nakakahiya sa mga taong walang tulog, pero hindi ko style ang hindi matulog nang magdamag.. Sabi nga nila eh.. "Sleep is for the weak".. Well, I don'y give a sh*t about that f*ck*ng logic... Mga totoong tao tayo, at nature sa tao ang matulog... Just giving my thoughts..
The next chapter of Tuesday, implementation na pala nang bagong terminal sa alam niyo nang lugar... Dahil sa mga implementation na yan... walang masakyang bus... Medyo late ako, kaya tanggap kong kailangan kong maglakad... Pero yung paglalakad ko, inaabot nang almost 1 km.. Bakit? Lahat nang mga dumadaang bus, punoan na.. Kailangan mong maglakad palayo to make sure na makakasakay ka.. Pero kahit anong lakad ko nang malayo, wala pa rin... Napasabi na lang ako ng "GRRRRRR!!!" habang naglalakad.. Hindi lang yun... mabigat na nga ang dala ko, umaambon pa... Tapos may possibility na mag exam sa 7:30 class at 7:30 hindi pa rin ako nakakasakay.. HAAYY BUHAY!!! WHAT A PERFECT COMBINATION!!!
Pero thank god, kasi nakarating ako nang school nang almost 9.. Pagkarating ko nang school, simula na nang 9 hours nang super umay na subject... Yung tipong isang prof lang ang kaharap mo from 7:30 AM to 4:30 PM... Sino ba namang matinong tao ang magkakagusto sa ganong set-up? HAHA.. Super UMAY!!! Natuloy yung exam, pero buti na lang late... Kaya nakapag-exam pa rin..
The next chapter, another quiz sa isang subject nang 6:00 PM... Aminado akong hindi nakapag-aral at kulang kulang ang mga aral ko.. The result... 1 hour na nakatulala sa papel... Wala akong masagot.. Na-mental block pa.. Tinry kong sumilip sa katabi ko, pero ang layo nang papel sabay nagroronda yung prof... Napasabi na lang ako nang "PATAY"... Tanggap ko nang GG yung exam na yon... First time kong tumunganga sa papel for the whole time since nagkaroon ako nang 6/100 sa isang subject an ganon din yung nangyari..
The final chapter, quiz ulit!! Dumarating na sa isip ko ang salitang "PAGOD" kasi ganon naman talaga... May konti akong alam.. Pero tuloy pa rin... Nakasagot ako, pero konti lang... Eh, wala kasing nakalagay sa storage eh...
Ano bang point nang post na to? Ganto yan
-Walang magagawang matino pag ang lab reports mo ay almost 20 pages
-Walang magandang maitutulong ang late na gising..
-Walang magandang maitutulong nang early classes..
-Walang magandang effect ang combination nang walang sasakyan, umuulan, mabigat ang dala
-Katanggap tanggap ang bumagsak pero alam mong kulang ka sa aral.. Kesa sa bumagsak dahil sa carelessness. Ito talaga ang isa sa mga ultimate realizations ko ngayong araw..
-Pangit ang magcram...
-Balance everything..
-Hindi masamang mag-rant sa mga fb post, blog post... Kasi isang paraan para mawala nang stess ay ang paglalabas nito.. Kaya pwedeng maglabas nang sama nang loob..
-I completely justified myself na hindi nakapagaral.. Kaya medyo gumaan na ang pakiramdam ko..
Ay oo nga pala, naniniwala rin ako na isa tong trial na kailangan harapin.. Lahat tayo may trial na pinagdadaanan, nagkataon nga lang na masyadong stressful at masakit sa loob ang trial na iba... Malamang meron pang mas malala ang kaso kesa sa kin na pedeng magsabi, wala kwenta naman ang rant mo dahil mas malala ako diyan.. Pero, ang akin lang... Blog ko to no!! HAHAHA
#HATETUESDAY
Yun lang,
LightningSnow :)
Friday, July 5, 2013
The Ultimate Gaming Experience: 2Fuse, Minion Rush at "Bastusan" sa (insert gadget here) nang iba
Dear Blog,
Welcome sa isang edition nang ating game remarks, exploitations, comments and story section nang tinatawag kong "The Ultimate Gaming Experience".. Sa mga hindi nakaka-relate sa topic na to, kindly visit the UltimateGaming Labels.. Nandun lahat nang gantong klase nang post..
So back in the ball game... Ganto ang point nang post ko ngayon... Mahilig ka bang mag-2FUSE? Mahilig ka ba sa Minion Rush? Sa Subway Surfers? Basta mga game apps sa tablets, smart phones at lahat nang devices na de-touch.. AKO: OO!!!
OO!!! OO!! Nakakaadik mag-laro nang gantong klaseng games.. Aside from basic yung rules, may sense of awesomeness din yung mga graphics at mechanics nang games.. Example, 2FUSE... Sa 2FUSE, pabilisan nang pagpindot/ memory game ang style... Nakakaenjoy siyang laruin... Pwede ka pang magcompete globally or via friends kasi pede siya maconnect online... Ganon din sa Minion RUSH (maraming bonus minions) At subwar surfers (Beat your friends)
So basically, lahat nang game apps ay may feature kung saan pede kang magcompete with your friends.. At maliban pa dun, pwede ka rin magkipag-compete sa sarili mo kasi pede mong lagpasan ang score mo habang napapasarap ang laro mo.. It's a great experience and achievement indeed pag nabeat mo ang sarili mong record diba?
Pano kung hindi? Pano kung hindi mo kaya i-beat ang record na nasa device mo? Pano kung may naglagay nang record sa device mo? Pano kung yung nilagay na record sa device mo ay sobrang imba na hindi mo na kayang mareach? Doon nagsisimula ang point nang post ko...
Bastusan yon brad... Maglalagay ka nang record sa device nang iba... Para alam mo na, record breaking/pagmamayabang effect... Bastusan yon brad... Pano kung yung mga player ay weakling pa, tapos bibigyan mo nang masyadong mabigat na standards... GG.. Minsan, nakakatamad maglaro..
Naganon na ako eh... Example, 2FUSE... Ang highest score na nakarecord ay mataas, pero hindi ako gumawa nun... Pero ang maganda dun.. Nasa top 5 ako nang aking friend list... Siguro yung ang bright side nang "Bastusan" na binabanggit ko kanina... HAHAHA
Tandaan.. Ang mga bagay ay may iba't-ibang advantages and disadvantages... Maaring nakakainis at hindi mareach ang score na binigay nang kakilala mo sa inyong (insert device here).. Pero ang maganda dun, pag naka-connect ka online, which others don't give a damn, ang score na yun ang naka-record... Swertihan na lang pag mataas...
So, Bastusan na... Maglagay nang iyong record sa device nang iba... Ako ay guillty rin sa kasong to... Just sharing my thoughts..
HAHAHA!!!
Yun lang,
LightningSnow :)
Welcome sa isang edition nang ating game remarks, exploitations, comments and story section nang tinatawag kong "The Ultimate Gaming Experience".. Sa mga hindi nakaka-relate sa topic na to, kindly visit the UltimateGaming Labels.. Nandun lahat nang gantong klase nang post..
So back in the ball game... Ganto ang point nang post ko ngayon... Mahilig ka bang mag-2FUSE? Mahilig ka ba sa Minion Rush? Sa Subway Surfers? Basta mga game apps sa tablets, smart phones at lahat nang devices na de-touch.. AKO: OO!!!
OO!!! OO!! Nakakaadik mag-laro nang gantong klaseng games.. Aside from basic yung rules, may sense of awesomeness din yung mga graphics at mechanics nang games.. Example, 2FUSE... Sa 2FUSE, pabilisan nang pagpindot/ memory game ang style... Nakakaenjoy siyang laruin... Pwede ka pang magcompete globally or via friends kasi pede siya maconnect online... Ganon din sa Minion RUSH (maraming bonus minions) At subwar surfers (Beat your friends)
So basically, lahat nang game apps ay may feature kung saan pede kang magcompete with your friends.. At maliban pa dun, pwede ka rin magkipag-compete sa sarili mo kasi pede mong lagpasan ang score mo habang napapasarap ang laro mo.. It's a great experience and achievement indeed pag nabeat mo ang sarili mong record diba?
Pano kung hindi? Pano kung hindi mo kaya i-beat ang record na nasa device mo? Pano kung may naglagay nang record sa device mo? Pano kung yung nilagay na record sa device mo ay sobrang imba na hindi mo na kayang mareach? Doon nagsisimula ang point nang post ko...
Bastusan yon brad... Maglalagay ka nang record sa device nang iba... Para alam mo na, record breaking/pagmamayabang effect... Bastusan yon brad... Pano kung yung mga player ay weakling pa, tapos bibigyan mo nang masyadong mabigat na standards... GG.. Minsan, nakakatamad maglaro..
Naganon na ako eh... Example, 2FUSE... Ang highest score na nakarecord ay mataas, pero hindi ako gumawa nun... Pero ang maganda dun.. Nasa top 5 ako nang aking friend list... Siguro yung ang bright side nang "Bastusan" na binabanggit ko kanina... HAHAHA
Tandaan.. Ang mga bagay ay may iba't-ibang advantages and disadvantages... Maaring nakakainis at hindi mareach ang score na binigay nang kakilala mo sa inyong (insert device here).. Pero ang maganda dun, pag naka-connect ka online, which others don't give a damn, ang score na yun ang naka-record... Swertihan na lang pag mataas...
So, Bastusan na... Maglagay nang iyong record sa device nang iba... Ako ay guillty rin sa kasong to... Just sharing my thoughts..
HAHAHA!!!
Yun lang,
LightningSnow :)
Monday, July 1, 2013
Dear Blog: Ok... Uwian na
Dear Blog,
Hindi makukumpleto ang mundo kapag walang mga comedian type of humans.. Yung mga nagpapatawa.. Nature yun nang mundo.. Dapat may isang tao na magpapatawa sa kapwa niya.. Walang kwenta ang mundo kapag walang nakatawa.. Hindi ba?
That means na ang buhay nang taong komedyante ay masaya.. Kasi nga siya yung source nun.. Pero meron ding instances na ang taong nagbibigay nang saya ay ang nakakaranas nang sobrang sakit... Yung pede mong ipalabas sa MMK ang kwento nang kanyang buhay.. Bakit? Kapag ikaw ang nagiging class clown, may tendency na mawalan nang respeto sayo ang iba.. That will have an effect on your self-esteem... Akin akin lang to pero naalala ko ang sabi sa kin nang isa kong kakilala.. Ang tanong niya sa kin, madalas ba daw ako i-bully.. Ang sabi ko, "ahm parang bullying pero yun yung way ka na napapatawa ko ang iba".. So to make the story short, ako ang tao na nagbibigay nang saya dahil parang nabubully nang iba..
HAHAHA... At may sinabi sya sa akin na nagbigay sa akin nang konting shock value.. Hindi ko na itutuloy kasi nakalimutan ko na at nahihilo na ako nang konti..
Basta, ganto... Minsan ang mga komedyante ang mga nakakaranas nang mga mas masasakit na experience sa buhay.. Yun lang ang point nang post na to at hindi ko sinasabing in general tong opinion ko.. At ang mas masakit pa nun, nasasaktan ka na nga kala nang mga kasama mo joke time pa rin yun... HAHAHA.. Wala lang, sinasabi ko lang.. Pero sa mga naririnig kong kwento, may mga ganong instances eh..
Ang buhay ay parang gulong nang chuvereklever, minsan na sa taas ka.. Minsan nasa baba ka... At walang connect ang part na to dito sa post na to..
HAHAHA!!
Bakit uwian na? Kasi.. Hindi kasi ako nakauwi sa reality eh... May exams pa pala ako..
Uwian na gagi!!
Yun lang,
LightningSnow :)
Hindi makukumpleto ang mundo kapag walang mga comedian type of humans.. Yung mga nagpapatawa.. Nature yun nang mundo.. Dapat may isang tao na magpapatawa sa kapwa niya.. Walang kwenta ang mundo kapag walang nakatawa.. Hindi ba?
That means na ang buhay nang taong komedyante ay masaya.. Kasi nga siya yung source nun.. Pero meron ding instances na ang taong nagbibigay nang saya ay ang nakakaranas nang sobrang sakit... Yung pede mong ipalabas sa MMK ang kwento nang kanyang buhay.. Bakit? Kapag ikaw ang nagiging class clown, may tendency na mawalan nang respeto sayo ang iba.. That will have an effect on your self-esteem... Akin akin lang to pero naalala ko ang sabi sa kin nang isa kong kakilala.. Ang tanong niya sa kin, madalas ba daw ako i-bully.. Ang sabi ko, "ahm parang bullying pero yun yung way ka na napapatawa ko ang iba".. So to make the story short, ako ang tao na nagbibigay nang saya dahil parang nabubully nang iba..
HAHAHA... At may sinabi sya sa akin na nagbigay sa akin nang konting shock value.. Hindi ko na itutuloy kasi nakalimutan ko na at nahihilo na ako nang konti..
Basta, ganto... Minsan ang mga komedyante ang mga nakakaranas nang mga mas masasakit na experience sa buhay.. Yun lang ang point nang post na to at hindi ko sinasabing in general tong opinion ko.. At ang mas masakit pa nun, nasasaktan ka na nga kala nang mga kasama mo joke time pa rin yun... HAHAHA.. Wala lang, sinasabi ko lang.. Pero sa mga naririnig kong kwento, may mga ganong instances eh..
Ang buhay ay parang gulong nang chuvereklever, minsan na sa taas ka.. Minsan nasa baba ka... At walang connect ang part na to dito sa post na to..
HAHAHA!!
Bakit uwian na? Kasi.. Hindi kasi ako nakauwi sa reality eh... May exams pa pala ako..
Uwian na gagi!!
Yun lang,
LightningSnow :)
Friday, June 28, 2013
Dear Blog: Freaking Logic and Chocolate Roll
Dear Blog,
May cake.. Chocolate..
Tapos.. Kinain mo... Anong logic kapag ang tao ay nagaaral sa exam ?
HAHAHAHA... Sabog sabog din pag may time...
Isa akong responsableng student eh... Kaya nagaaral ako nang less than 1 day para sa isang exit exam.. San ka pa?
Alam mo.. kapag may darating na isang malaking pagsubok sa buhay mo.. Halimbawa Hell week, syempre may isang konting time na tinatawag na "the calm before the storm".. Ito yung mga relaxation hours bago ka masubok sa isang matinding pagsubok.. Pano mo i-mamanage ang time mo sa ganitong bagay, given na meron ka lang half a day.. Quarter a day.. O worse, 1 hour and 30 minutes.. Parang mga oras lang yan bago ka-pumunta sa other world.. You're saying goodbye to the heaven to face the gratest challenge of them alll... HELL!!1
Hindi ako si Leonidas na mahilig sa Hellacious na mga laban... Gusto kong mag-chill lang... At ang oras ko ay sinasayang ko para ishare ang nalalaman ko sa post na to.. Since na matagal na akong walang post, maganda nang magpost about sa mga walang kakwentang-kwenta mga bagay..
Love? Hate? Chocolate? Sus... There's more to life than this crap.. Take a break? Have a Kitkat? Pagod? Pusoy Dos?
Well.. Talagang nakakasabog nang utak ang mga pangyayaring kung saan papasok ka nang Hell Week tapos alam mong delikado sa mga subjects mo... Isang paraan ito para masubok ang crunch time ability... Clutch Ability.. Yeah, that's right... Imagine yourself as Lebron James (Congrats man!!) na magshoshoot nang bola sa dying seconds nang laro.. Imagine yourself as Cristiano Ronaldo na magtatake nang isang vital na penalty shot.. Imagine yourself as yourself na maghahabol sa mga kailangang habulin... Diba, nakakapagod isipin? What more kung gagawin mo pa?
Well, ganon talaga.. Hindi ako bitter.. Hindi ako better.. I'm just a poor boy nobody loves me... HIHIHI
Mag-unwind muna at magpakasaya.. Chill out.. Surf the net.. Magbasa nang manga.. Manuod nang anime.. Don't waste the precious time.. Gumawa nang productive.. Ang meaning nang productive ay depende sa iba't ibang tao... Bahala ka na dun...
Ako nga pala ay isang student na naloloko na sa school, sa babae, sa libro, sa net, sa bagay, sa lupa.. Nakaka-adik rin pala ang 2fuse at minion rush...Try niyo to!!!
Ahmm.... Well ang masasabi ko lang ngayon ay "Ice yan".. Bis yan tol!!! Ako ay natutuwa na natutuwa sa mga bagay na nakakatuwa na nakakatuwang isipin pag iniisip mo sa paraang nakakatuwa.. ICE BA? Gooodddddd...
Yun lang...
LightningSnow :)
May cake.. Chocolate..
Tapos.. Kinain mo... Anong logic kapag ang tao ay nagaaral sa exam ?
HAHAHAHA... Sabog sabog din pag may time...
Isa akong responsableng student eh... Kaya nagaaral ako nang less than 1 day para sa isang exit exam.. San ka pa?
Alam mo.. kapag may darating na isang malaking pagsubok sa buhay mo.. Halimbawa Hell week, syempre may isang konting time na tinatawag na "the calm before the storm".. Ito yung mga relaxation hours bago ka masubok sa isang matinding pagsubok.. Pano mo i-mamanage ang time mo sa ganitong bagay, given na meron ka lang half a day.. Quarter a day.. O worse, 1 hour and 30 minutes.. Parang mga oras lang yan bago ka-pumunta sa other world.. You're saying goodbye to the heaven to face the gratest challenge of them alll... HELL!!1
Hindi ako si Leonidas na mahilig sa Hellacious na mga laban... Gusto kong mag-chill lang... At ang oras ko ay sinasayang ko para ishare ang nalalaman ko sa post na to.. Since na matagal na akong walang post, maganda nang magpost about sa mga walang kakwentang-kwenta mga bagay..
Love? Hate? Chocolate? Sus... There's more to life than this crap.. Take a break? Have a Kitkat? Pagod? Pusoy Dos?
Well.. Talagang nakakasabog nang utak ang mga pangyayaring kung saan papasok ka nang Hell Week tapos alam mong delikado sa mga subjects mo... Isang paraan ito para masubok ang crunch time ability... Clutch Ability.. Yeah, that's right... Imagine yourself as Lebron James (Congrats man!!) na magshoshoot nang bola sa dying seconds nang laro.. Imagine yourself as Cristiano Ronaldo na magtatake nang isang vital na penalty shot.. Imagine yourself as yourself na maghahabol sa mga kailangang habulin... Diba, nakakapagod isipin? What more kung gagawin mo pa?
Well, ganon talaga.. Hindi ako bitter.. Hindi ako better.. I'm just a poor boy nobody loves me... HIHIHI
Mag-unwind muna at magpakasaya.. Chill out.. Surf the net.. Magbasa nang manga.. Manuod nang anime.. Don't waste the precious time.. Gumawa nang productive.. Ang meaning nang productive ay depende sa iba't ibang tao... Bahala ka na dun...
Ako nga pala ay isang student na naloloko na sa school, sa babae, sa libro, sa net, sa bagay, sa lupa.. Nakaka-adik rin pala ang 2fuse at minion rush...Try niyo to!!!
Ahmm.... Well ang masasabi ko lang ngayon ay "Ice yan".. Bis yan tol!!! Ako ay natutuwa na natutuwa sa mga bagay na nakakatuwa na nakakatuwang isipin pag iniisip mo sa paraang nakakatuwa.. ICE BA? Gooodddddd...
Yun lang...
LightningSnow :)
Monday, May 27, 2013
Dear Blog: The Anti-Talented
Dear Blog,
Wala akong sapi ngayon.. Pero isang excerpt mula sa anime episode ang naka-struck sa kin.. Yung tipong nakaka-relate talaga ako dun sa scenario.. Parang custom made siya para ipanood sa kin.. Sobrang agree ako dun sa main point nang eksenang yun..
Ano ba yun?
Ang pinag-usapan nang mga characters sa eksenang yun ay masusummarize sa ganito; Bakit may mga taong super-talented? Bakit daw ganon ang mundo? Kahit anong gawin mong hardwork walang payoff kasi at the end, ang mga taong may talent ang mas napapansin.. Lahat nang effort mo ay macrucrush sa huli..
Well hindi ako nagsabi niyan ah, pero yan yung pagkakaintindi ko.. Now, parang gusto kong gumawa nang isang deep analyzation/reflection dito sa nakita ko at napanuod ko..
First.. Ou nga naman.. May mga taong super-talented sa kanila-kanilang fields na maiituturing silang hyper - genius, untouchable, the master of this and that.. In short, IMBA.. diba? Minsan nakaka-inis sila... Bakit? Baka siguro ikonokumpara mo ang sarili mo sa kanila.. Baka naman masyado ka ring maka-assume na kasing-level mo sila.. Kaya pag may nagagawa silang hyper-awesome pero hindi mo nagawa, sobrang depressed ka.. Wag kang mag-alala bro, hindi lang siguro ikaw ang nakaranas nang ganon.. Siguro, lahat nang tao ay may tendency na ganon ang isipin.. Yung iniisip niya one of the best siya despite the fact na may mas magaling sa kanya.. Ganon talaga eh.. May taong mas magaling sa'yo, natural yun eh.. Ang point dito, tanggap tanggap din pag may time.. Hindi ko sinasabi na hindi masamang mag-bitter, ang point lang, hindi mo kailangang i-stress ang sarili mo sa mga ganong bagay..
OO, AAMININ KO... SINISIRA NILA ANG PINAGHIRAPAN KO SA BUHAY..
Point number two, katulad nang nakasulat sa ALL CAPS, ang hardwork ay hindi sapat all the time.. Ou may mga taong nasa hardwork nakadepende, pero sometimes you can't escape the fact na hindi talaga sapat yun.. Talagang papasok ang talent.. Though lahat tayo may kanya-kanyang talent pero talagang nakaka-bitter pa rin.. Yung feeling na ikaw pagod na pagod ka dahil sa paggawa nang isang bagay (HARDWORK) samantalang yung iba effortless lang, may nagawa na (TALENT).. Haayyy.. Ganong ang ibig kong sabihin ah... Ang sarap talagang maghanap nang garapon or beer bottle sabay hampas sa ulo mo... Sinira nila ang mga pinanghahawakan mo sa buhay (Madrama mode)
Third point... Bakit minsan mabuting magbitter muna kapag nakakaranas nang ganitong situation? Bakit magandang isumpa muna ang mga genius, lazy genius, mga mukang tambay pero IMBA pala, yung mga wala sa itsurang awesome pala? Para sa kin, ang reason behind that is that you want to have a sense of relief.. Sense of pain reliever.. Parang ganon.. Syempre, wala nang magagawa eh, nandyan na yan eh.. Naiwan na nila ang marka nila... Nganga ka na lang.. Kain-bubog... Tapon-basura... Kaya ang tanging paraan muna na magagawa mo ay ang pag-bibitter..
So anong moral lesson nang post na to.. ? Para sa kin, para maiwasan ang pagbibitter mo laban sa mga super-talendted, ang dapat mong gawin ay maging open-minded... Maging open sa yong mga surroundings... Wag mong isipin na ikaw ang center nang mundo... Na sa'yo lang iikot... Talagang may mga bagay na mas awesome sayo, mas matalino sayo, mas talented sayo, mas pogi sayo.. Parang ganon.. In short, wag kang mag-underestimate.. Wag kang magjujudge base on appearance lang.. Lahat nang tao ay may karapatang maging IMBA, kahit ano pa sila, kahit anong istura nila, kahit anong status nila sa buhay.. Kaya ang dapat mong gawin, wag kang mangmamaliit para kapag ikaw ang namaliit, hindi masakit.. Parang ganong logic...
Ganito ako dati eh... Tapos sabi nang kakilala ko.. There's more to it... Wag mong istress ang sarili mo.. Wag mong sabihin life is unfair porket hindi nagawa ang mga bagay na nagagawa nang iba, lalong lalo na ang mga nagagawa nang mga IMBA... In short, kailangan may acceptance din...
ACCEPT ACCEPT DIN PAG MAY TIME... At kung ganon ka, hindi ka ma-isistress... Normal lang ang buhay...
Uhmmm.... Isang refelction lang yun.. Just sharing may thoughts...
Yun lang,
LightningSnow :)
Wala akong sapi ngayon.. Pero isang excerpt mula sa anime episode ang naka-struck sa kin.. Yung tipong nakaka-relate talaga ako dun sa scenario.. Parang custom made siya para ipanood sa kin.. Sobrang agree ako dun sa main point nang eksenang yun..
Ano ba yun?
Ang pinag-usapan nang mga characters sa eksenang yun ay masusummarize sa ganito; Bakit may mga taong super-talented? Bakit daw ganon ang mundo? Kahit anong gawin mong hardwork walang payoff kasi at the end, ang mga taong may talent ang mas napapansin.. Lahat nang effort mo ay macrucrush sa huli..
Well hindi ako nagsabi niyan ah, pero yan yung pagkakaintindi ko.. Now, parang gusto kong gumawa nang isang deep analyzation/reflection dito sa nakita ko at napanuod ko..
First.. Ou nga naman.. May mga taong super-talented sa kanila-kanilang fields na maiituturing silang hyper - genius, untouchable, the master of this and that.. In short, IMBA.. diba? Minsan nakaka-inis sila... Bakit? Baka siguro ikonokumpara mo ang sarili mo sa kanila.. Baka naman masyado ka ring maka-assume na kasing-level mo sila.. Kaya pag may nagagawa silang hyper-awesome pero hindi mo nagawa, sobrang depressed ka.. Wag kang mag-alala bro, hindi lang siguro ikaw ang nakaranas nang ganon.. Siguro, lahat nang tao ay may tendency na ganon ang isipin.. Yung iniisip niya one of the best siya despite the fact na may mas magaling sa kanya.. Ganon talaga eh.. May taong mas magaling sa'yo, natural yun eh.. Ang point dito, tanggap tanggap din pag may time.. Hindi ko sinasabi na hindi masamang mag-bitter, ang point lang, hindi mo kailangang i-stress ang sarili mo sa mga ganong bagay..
OO, AAMININ KO... SINISIRA NILA ANG PINAGHIRAPAN KO SA BUHAY..
Point number two, katulad nang nakasulat sa ALL CAPS, ang hardwork ay hindi sapat all the time.. Ou may mga taong nasa hardwork nakadepende, pero sometimes you can't escape the fact na hindi talaga sapat yun.. Talagang papasok ang talent.. Though lahat tayo may kanya-kanyang talent pero talagang nakaka-bitter pa rin.. Yung feeling na ikaw pagod na pagod ka dahil sa paggawa nang isang bagay (HARDWORK) samantalang yung iba effortless lang, may nagawa na (TALENT).. Haayyy.. Ganong ang ibig kong sabihin ah... Ang sarap talagang maghanap nang garapon or beer bottle sabay hampas sa ulo mo... Sinira nila ang mga pinanghahawakan mo sa buhay (Madrama mode)
Third point... Bakit minsan mabuting magbitter muna kapag nakakaranas nang ganitong situation? Bakit magandang isumpa muna ang mga genius, lazy genius, mga mukang tambay pero IMBA pala, yung mga wala sa itsurang awesome pala? Para sa kin, ang reason behind that is that you want to have a sense of relief.. Sense of pain reliever.. Parang ganon.. Syempre, wala nang magagawa eh, nandyan na yan eh.. Naiwan na nila ang marka nila... Nganga ka na lang.. Kain-bubog... Tapon-basura... Kaya ang tanging paraan muna na magagawa mo ay ang pag-bibitter..
So anong moral lesson nang post na to.. ? Para sa kin, para maiwasan ang pagbibitter mo laban sa mga super-talendted, ang dapat mong gawin ay maging open-minded... Maging open sa yong mga surroundings... Wag mong isipin na ikaw ang center nang mundo... Na sa'yo lang iikot... Talagang may mga bagay na mas awesome sayo, mas matalino sayo, mas talented sayo, mas pogi sayo.. Parang ganon.. In short, wag kang mag-underestimate.. Wag kang magjujudge base on appearance lang.. Lahat nang tao ay may karapatang maging IMBA, kahit ano pa sila, kahit anong istura nila, kahit anong status nila sa buhay.. Kaya ang dapat mong gawin, wag kang mangmamaliit para kapag ikaw ang namaliit, hindi masakit.. Parang ganong logic...
Ganito ako dati eh... Tapos sabi nang kakilala ko.. There's more to it... Wag mong istress ang sarili mo.. Wag mong sabihin life is unfair porket hindi nagawa ang mga bagay na nagagawa nang iba, lalong lalo na ang mga nagagawa nang mga IMBA... In short, kailangan may acceptance din...
ACCEPT ACCEPT DIN PAG MAY TIME... At kung ganon ka, hindi ka ma-isistress... Normal lang ang buhay...
Uhmmm.... Isang refelction lang yun.. Just sharing may thoughts...
Yun lang,
LightningSnow :)
Subscribe to:
Posts (Atom)